t Klinkt meschien een beetje as Patat Specioal, of Patat Oorlog, moar de titel van dit verhoal het precies die nuancering die ik hier bedoel: patat, dat kin je wel, moar Specioal of Oorlog bennen niet onbelangrieke toevoegings. Zo gijt het diskeer ook met de zundagmörgen – k heb jem al wel voaker verteld over mien zundagmörgens ien Nijbert. En aal te voak gijt t dan niet allenneg over de mooie kanten van dizze bezundere mörgen ien e nije week – voak is er dan ook aanleiding vanuut het onnoadenkende gedrag van minsken, zoals bierblikjes of cola-beerenburg blikjes die her en der votmieterd bennen in e baarm van Mölnweg of Boerakkerweg.
Van e week was t smörgens hartstikke mooi weer op de eerste dag van e nije week. Wat ik al voaker zeid heb: der is gien warkverkeer, gien vrachtwoagens en trekkers, heumachines of grasdreugers die heur een weg deur Nijbert boanen. Moar gewoon stilte, t gekwinkeleer van vogels van allerhaande soort, en prachteg bloeiende planten of stroeken ien e sloot. Met schitterende kleuren ook nog, aalmoal redens um zölf ook bliede te worden
En dan is der noatuurlek ook nog t machteg mooie maisveld noast de ree van Jan Woltemoa – je kinnen t mais zien groeien, zo liekt het wel. Wat n poosje leden nog een schuchter begun van een nij maisgewas leek, is ien een poar weken tied uutgruid van kniehoog tot manshoog. De noatuur blift mij verboazen, iedere keer weer.
Op mien doagelekse wandeling noar e Carpool aan e Rieksweg is t ook n aangenoame rust. t Enige volk dat er bij de weg is bennen fietsers – dan hemmen je grofweg twee categorieën: t kerkvolk op weg noar e kerk ien Boerakker, allemaol op n gewone heren- of doamesfiets. En de aandere categorie dat bennen zeg mor de fietscoureurs, ook wel bekind as wielrenners, zowel doames as heren ien n keurige outfit die denken döt aan n willekeurege Tour de Frans-rieder. Met overal op t lief recloames vanzulf, net as bij de professionele coureurs. Ik moet stiekem altied wel n beetje laagen as ik weer zo n vieftegplusser veurbij zie kommen, t dikke lief gespannen ien een duur, en veural strak sportshirt. En de broek net zo, om t moar gewoon te zeggen: t past er allemoal net ien, moar t holdt niet over.
Dizze keer is t een echte zundagmörgen: prachteg weer, heerlek zunnetje, lauwe bries vanuut t oosten. t Kin hoast niet mooier. En, ik dat moet ik eerlek bekinnen, de groepjes wielrenners holden heur keureg aan e nije regels veur een veileig gebruuk van t fietspad. Bij e grode groepen riedt er veurop een leider die t aander verkeer woarschouwt veur de groep die der aan scheuren komt. En achteraan riedt der dan een die aangeft wanneer t pad weer vrij is. t Gijt wonderboarlek goed allemoal, diskeer. Der vaalt gien onvertogen woord. As ik mien doagelekse ronde over de Rieks –carpool moakt heb is t tied veur e terugtocht. Ook dit is n lust veur t oog: prachtege kudde met uutzunderlek goed verzörgde schoapen, twee peerden die mij eefkes heur nije vool zien loaten, en draaien met heur oren as ik ze aantoal. Ze verstoan precies wat as je tegen heur zeggen. Ze hemmen dan wel gien woorden, moar klanken kinnen ze des te beter, en de menier woarop ze aantoald worden hemmen ze donders goed deur.
Ik steek t verkeerspleintje over en vervolg mien weg over t fietspad aan de Mölnweg. Net als ik bij Elly en Luc de bocht om goa, woar de heeg opholdt en weer vrij zicht geft over de Mölnweg, zie ik ien e verte een roze achteg pluzebolletje. Ik kin niet goed zien wat of wel doar ien e verte aankomt, of meschien wel ien e barm bezeg is. Ik kin t niet goed zien, en op t zölfde ogenblik word ik ienhoald deur – jawel – een wielrenner met professionele outfit. Moar diskeer is t gien deursnee wielrenner, moar een jongeman die achter zien racefiets een kienderkarretje spannen het. Met doarien zien zeuntje of dochtertje. Hij riedt tenminnen ook hiel netjes, en het gien noodgang op zien ketting. Hij riedt met n kalm gangetje deur, en ik bin vol bewondering over dizze jonge pabbe die zo goed bezeg is. Veur zeun of dochter moeten dit toch ook n onvergeteleke gebeurtenis wezen.
Moar dan, hij is zo n beetje ter hoogte van Klaas Landman zien boerderij, stapt er af. Ik bin verwonderd, hij stapt af volgens mij meer ien een impuls dan dat er dat zo pland har. Ik loop stoadeg aan deur en ontwoar ien e barm een jonge vrouw, ook al een strakke wielren-outfit stoken, moar heur fiets het ze op e kop stoan. Met e wielen omhoog. Zo te zien het ze n soort van panne, moar wat er precies loos is kin ik nog aal niet zien. De eerste gedachte die bij mij opkomt is: zol ze heur man beld hemmen met t mobieltje, en hij hum spoedt noar de Mölnweg ien Nijbert? Ik zie dat de jongkirrel hum bukt, hij frummelt wat aan t achterwiel, en bliekboar is er dan al kloar.
Ik zie dat er zien handen afveegt aan t nog nattege gras. Het er meteen zien handen weer goed schoon. Hij springt weer op zien fiets met kienderkarretje der achter en vervolgt dien weg. Bedankt he! … ropt de jonge vraauw hum nog noa. Hij draait hum om en zegt dan: Graag gedaan hoor, was een kleine moeite.
As ik op e hoogte van de wielrenster met pech kommen bin zie ik dat ze heur fiets weer recht overeind zet. Ketting eraf, zegt ze tegen mij, en wat mooi dat der collega-wielrenners zijn die zo spontaan helpen.
Mooi man, zeg ik, echt zundagmörgen he? Ja toch, zegt ze, geweldeg gewoon.
Wij groeten mekoar en vervolgen dan beiden onze weg. Tevreden op zo mor een zundagmörgen, moar dan net eefkes aanders.