Jan Hoan is al op leeftied, hij is al niet wied meer van de negentig oaf. En, hoe bejoard t mantje ok is, hij nog meroakels fit. Zo nou en dan zie ik hum wel fietsen ien t dörp, zien platte pet zoas altied op e kop, zien heldere oogjes die sprankeln asof er nog n jong kirrel is.
Ik mos oaflopen week al op e tied ien Moarem wezen, ik har n boodschap bij de dierenkliniek: aangepast voer veur onze ok al bejoarde Duutse herder, en wat pilletjes die hum het bewegen makkeleker moaken. Hij krigt ale doagen mor n kwart van zo n tabletje, en reageert der hiel best op.
Toen ik haalverwege de Mölnweg ien Nijbert ree hoalde ik met e auto Jan Hoan ien, die met e fiets ok richteng Moarem ging. Ik vuulde mij hoast bezwoard, ik as jongkirrel van nog mor net viefezesteg met e kont ien e auto, de herder achterien, en dan zo n mantje van hoast negenteg doodgemoedereerd op zien fietske op Nuus en, zoas later bleek, Moarem aan.
Ik har net mien boodschappen van e dierenkliniek op e achterbaank van e auto leid, en ree langs de Vita Marum tandartsen weer op e Noorder Ringweg aan. En wie zie ik doar op t zulfde mement met zien fietske ien e haand veur de dokterspraktiek van huusarts Schuch stoan? Jawel, joe hemmen t goed roaden: doar stond Jan Hoan, drok te proaten met n vrouwspersoon die aan heur uniform te zien ien e praktiek van dokter Schuch waarkzoam is. t Was zo te oordelen noar e gezichtsuutdrukking van beiden n geanimeerd gesprek, want der wer veul lachen. Dat is zien geheim, docht ik op t zulfde mement!
Lachen
Lachen is et geheim van Jan zien gezond older worden: gewoon lachen as der mor een gelegenheid veur is. Wetenschappelek onderzuuk het uutwezen dat minsen die veul en voak lachen heur beter vulen as minsen veur wie et leven een loden last is. En voak ok aanzienlek older worden as minsen ien vergeliekbaore situoatsies.
Mor nou is de olderdom Jan Hoan niet hielmoal veurbij goan, want achter op t spatbord van zien fietske het er een ovaal rood/wit bordje bevestegen loaten deur de fietsemaoker: ien het ene veld stijt een grote S, ien t aandere een grote H.
Jem kennen die letters wel, docht ik: ze bennen een aandudeng dat degene die hum op dizze fiets verploatst niet al te best meer heuren kin: Slecht Horend is ja een nette aandudeng veur een die wat doof is, of messchien ok wel hiel slim doof is.
Een woarschouwing veur t verkeer dat de slecht heurende persoon achterop komt: wees veurzichteg, rie veural behoedzoam, want dan is de kaans dat je zo n mantje aan t schrikken moaken zo klein meugelek. En wij bennen ja as weldenkende minsen alemoal veur n veileg verkeer, dat is ja ien ieder zien belang.
Dat zuks niet aaltied goed gijt heurde ik van de week van een man die veur zien bedrief host doageleks met zien auto deur onze regio op e grens met Friesland deur riedt. Hij komt ien ale dörpkes mor ok de grotere ploatsen ien t westen van e pervinzie Grunneg en t oosten van Friesland.
Wij trovven mekoar bij de kovviehoek van e Albert Heijn ien Moarem – hij hoalde boodschappen veur zien vrouw die ziek was, en hij mos veur zien zoaken toch ien Moarem wezen. Onner e kovvie kregen we t zo over de opmerkeleke prestoaties van dörpsgenoot Jan Hoan. Wij stonnen der met n beiden vrseld van hoe t kin dat zo n hoogbejoarde man nog zo geweldeg fietsen kin, en nog volop deelnimt aan t verkeer. We spraken beiden onze woardereng veur Jan uit, tot Roelf, de betrevvende zoakenman zeid: mor t gijt ok wel es bijnoa mis: Veurege week ree ik ien Drachten veurbij t bedrievengterrein en ree al mooi op t centrum oaf: ien e verte zag al ik de lichtrecloame van de Lawei. Een dikke honderd meter veur mij riedt op e fiets een wat oldere man. Hij past hum goed aan t verkeer aan, mor net toen et zo opeens druk begon te worden, stak er ienenen zo mor de weg over noar links, zunder haand uut te steken of wat. T mantje scheerde net zo n beetje tussen de aankommende auto ’s deur noar n winkel die er op t oog har. Ik schrok slim, mor t mantje zulf niet. Ik heb de auto parkeerd laangs de kaant van e weg, woar nog net n plak vrij was. En liep noar t mantje toe er ientussen zien fiets op s löt zette.
Ik ging noast hum stoan, en zag tot mien schrik dat dit niet zó mor n mantje was, t was Jan Hoan zulf! JAN, zee ik, bistoe hier hielmoal vanuut Nijbert op e fiets ien Drachten? Kirrel, zee ik, doe moest beter uut dien ogen kieken, want doe was ja host veur n auto reden! En doe hest dien bordje met S/H niet achter op e fiets!
Och zee Jan, doe moest dij niet zo aanstellen, dat bordje is mij der lest oafvallen, en doe zagst ja wel dat ik et was!
Bert Weggemans