VISVLIET-”We hadden nooit moeten roepen dat we zo succesvol waren met het idee van een gezamenlijk glasvezelnetwerk. Met 1800 belangstellenden en 400 mensen die zich daadwerkelijk hebben aangemeld waren we hard op weg naar de verwezenlijking van ons ideaal. Het is strontvervelend dat toen de commerciële partijen hier lucht van kregen en roet in het eten gooiden. We hebben het onheil over onszelf afgeroepen.”
Aan het woord is Jan Hut, zeven jaar geleden initiatiefnemer van de Stichting Breedband Westerkwartier. Jan heeft dertig jaar bij de telefonietak van de PTT gewerkt en zag met lede ogen aan dat door de competitieve telecommarkt de buitengebieden verstoken blijven van snel internet.
“Wat het zenuwstelsel is voor de mens, is de PTT voor de maatschappij. Dat staat te lezen op een poster in het communicatiemuseum in Den Haag. De telefoonlijn was vroeger een nutsvoorziening, een aansluiting kostte 240 gulden, ongeacht welke plek. Door Europese wetgeving is de telecommarkt een competitieve markt geworden. Dat moest tot lagere prijzen leiden. De ellende is begonnen toen KPN niet meer verplicht was om iedereen aan te sluiten”.
Het verklaart volgens Jan de emotie die rond glasvezel enorm opspeelt. “Mensen willen graag iets hebben dat ze als primaire levensbehoefte zien: recht op een snelle internetverbinding. Mensen die ver van de centrale van de telefoondienst af wonen doen er wel drie kwartier over om een groot bestand te versturen.”
De eerste bijeenkomst die Jan in Zevenhuizen belegde over snel internet trok 12 mensen. “Heel langzamerhand trok het besef door dat we er iets aan konden doen. Brabant is ons grote voorbeeld. Later sloten ook De Wilp en Marum zich aan bij het idee in coöperatief verband een glasvezelnet te realiseren. Helaas voor ons steunt de provincie Groningen geen bewonersinitiatieven op dit gebied. De provincie Drenthe wel. Burgemeester Van der Tuuk heeft als gedeputeerde daar aan de wieg gestaan van de regeling waarbij tegen 1,5 procent rente miljoenen euro’s voor de aanleg van kabel kon worden geleend. Daar zijn glasvezelnetten gerealiseerd”
Teken van verzet
Westerglas moest het doen met 40.000 euro eigen geld van de donateurs waar promotiemateriaal, zaalhuur en de website van werden betaald. Voor de laatste bijeenkomst in Marum, waar Jan Hut vertelde dat het niet lukte, heeft hij honderden gele bordjes op de foto gezet. “Als je die ziet besef je pas wat je voor elkaar hebt gekregen. De meesten staan er nog, haast als een teken van verzet. Als van die 1800 mensen iedereen zich nou had aangemeld hadden we aan de slag kunnen gaan. Maar ja, men ging eerst ‘kiek’n wat ’t wordt’. Zo krijg je nooit grote aantallen.”
Van het ingelegde donateursgeld is 10.000 euro over. Dat wordt geschonken aan een goed doel zoals het in de statuten van de stichting is bepaald.
