BOERAKKER-Dichter en schilder Egge Wieringa uit Boerakker is vorige maand op 87-jarige leeftijd overleden. Opgegroeid in Marum ontwikkelde hij zich mede door zelfstudie tot kunstschilder en schrijver van verhalen en gedichten. Het Westerkwartier(s) lag hem na aan het hart, wat tot uitdrukking komt in de gedichten en landschapsschilderijen. Hij maakte in 1978 naam met ‘Nadde Spoanen’, streekverhalen in het Westerkwartiers. Dat was een unicum, want hij was de tweede persoon die in het Westerkwartiers publiceerde. Daarna volgden ‘Tussen Groen en Groen’ (1982), oorlogsverhalen van een jongen die opgroeit in Marum, ‘Pijlen ien t zaachte zaand’ (gedichten, 1984) en de gedichtenbundel ‘Vaarfspadders’ (1992). Ook leverde Egge zijn dichterlijke bijdrage aan de ‘Klunderloa’, versjes voor kinderen in de lagere school leeftijd, initiatief van het Centrum Groninger Taal en Cultuur.
Minstens zo uniek is de collectie schildersbenodigdheden die hij opbouwde in museum ’t Steenhuus in Niebert. Volgens vrijwilliger Jan de Jong echt uniek in Nederland. Schilders die wel eens oude spullen aanbieden verbazen zich over de collectie, waar ze vaak niets aan toe kunnen voegen. Egge kon er prachtig over vertellen, zoals het mengen van ‘poedertjes’ om de juiste kleur verf te krijgen. Zolang hij kon kwam hij twee keer per week op de fiets naar ‘zijn’ schildermuseum.
De collectie is in overleg met de familie aan Museum ‘t Steenhuus geschonken. De laatste jaren kon Egge er niet meer van genieten door een slechter wordend gehoor en zicht. “Het was een heel sociale man en een prachtverteller,” aldus Jan de Jong. Vanwege zijn talrijke verdiensten voor de Groninger taal en cultuur, in het bijzonder voor zijn geboortestreek Westerkwartier, ontving Egge Wieringa in 2008 een Koninklijke Onderscheiding, lid in de Orde van Oranje Nassau. Egge was getrouwd met Emke en vader van Koos, Jaap, Jannie en Eddie.
Monument veur Egge
Ien t schildermuseum zien jem Egge zien levenswaark,
Doar het er as ambachtsman al zien kleuren en kwasten onderbraacht.
As je der deur hinne lopen is t krekt of jem één van Egge zien gedichten lezen
Die er schreven het met zien pijlen ien t zaachte zaand.
Krekt of ropt er joe toe: Kom hier hinne minsen,
Hier ien t Steenhuus moeten jem wezen.
Egge gaf kleur aan Niebert, en stimuleerde mij verder te schrijven in zijn moedertaal.
Bert Weggemans