Van joen kiender moe-je et hemmen. Dat heur ik tenminnen voak genog um mij toe, mor dan klinkt doar toch voak n aandere klank deur hinne dan de woorden op heurzulf zeggen.Nou kin ik eerlek weden, wat ons aan belangt hemmen wij niks te kloagen. Onze kiender wieten ja wel dat wij niet van zukse grode wereldreizigers binnen, Nederland en Europa binnen ons ja mans genog. Verder huven wij niet, en wieder willen wij ok niet. En toe et vliegtuug ien, dat al hielemoal niet, doar heb ik jim al voak genog over verteld.
Mor ja, wat doe je dan wanneer joe as n dunderslag bij heldere hemel een tiendoagse vliegvekaansie aanboden wordt … deur joen eigen kiender. Alles was al deur heur ien kannen en kruken moakt, vliegreis en accommodoatsie allemoal piekfijn ien order – vertrek: volgende week zundag.
De hoaren rezen ons ten berge, mor, weigeren zat der niet ien – t was ja allemoal al regeld: tien doagen noar een vief sterren hotel op Rhodos, et Griekse eiland wat veul dichter bij Turkije leit as bij Griekenlaand zulf. Half oktober, veur Nederland wer regen, kolle, en treurig weer veurspeld, op Rhodos zollen wij ien aal geval negen van de tien doagen boven de 25 groaden hemmen.
Dan klinkt dat zulfs veur vlieg-angsthoazen as wij toch wel zeer aantrekkelek. En bovendien, zuks n mooi aanbod kinnen je toch niet weigeren. Dus de kiender stonnen zo wat te juichen toen wij heur biezundere geschenk ien dank aanvoardden.
Ze harren et mooi veurbereid: onze jongste zeun zol met zien vriendin drie week toehollen doar op et toeristenplak Kolymbia, onze dochter en oldste zeun zollen heur noa reizen, en wij zollen heur vieren oaflössen as heur vekaansieperiode der op zat. Mooier kin et toch niet!
Zo op et oog wadden wij best positief gestemd, mor noarmoate de doatum van oafreis van Schiphol noar Rhodos dichterbij kwam begon de spanning toch weer op te lopen. Mor afijn, t kwam allemoal goed, we harren et zulf ok goed met e kiender oafsproken: as wij noar Schiphol goan zetten wij onze auto op P1 hinne, en as wij s oavends aankwamen op Rhodos vlogen zij met n vieren terugge noar Amsterdam, en dan konnen zij onze auto doar ophoalen veur heur thuusreis.
Ging allemoal goed, sums denk je wel es bij joezulf: binnen doar nou al die spannings veur neudeg west? Tegen et enne van onze eerste hotelnacht kregen we bericht dat de kiender allemoal weer veileg aankommen wadden. En toen we loat wakker werden en de gordienen open schoven zagen we pas recht woar wij terecht kommen wadden: vanoaf ons hotel-appartement harren wij n wonderboarlek mooi uurzicht over de Aegische Zee – met n prachteg strand, en wuivende palmbomen. Et leek wel n vekaansiefolder van n reisburo – wij dachten altied dat zukse lokoatsies allinnneg mor op papier bestonnen, mor ze bestonnen echt.
Tien doagen laang hemmen wij ons de ogen uutkeken, wissen we niet wat ons overkwam:
Wat n biezundere wereld, host te mooi om werkelek woar te weden. Et Griekse personeel ien ons hotel wis wel hoe zij heur gasten ontvangen moeten – vanoaf de eerste tot en met de leste dag werden wij bij ontbijt, lunch en oavendeten super hartelek ontvangen, zowat hemmen wij nog nooit metmoakt, niet ien Nederlaand, en ok niet ien de rest van Europa.
Nou het Rhodos vanzulf ok niet allinneg mor mooie dingen metmoakt dit joar: de bosbranden van juli die host vier week duurd hemmen brachten veul schoade toe, hemmen zulf mensenlevens kost.
Mor de eilaand bevolking van Rhodos kon toch weer verder, as welkomst oord veur butenlaandse bezoekers, ze spraken zeker met ontzag over wat heur overkommen was, aan de aandere kaant wadden ze ok weer bliede dat ze verder konnen met wat ze et liefste doen: butenlaandse gasten ontvangen en heur een onvergeteleke tied bieden.
Alles met nkander hemmen wij van de tien doagen die wij door deurbrocht hemmen zes doagen et eiland verkend met e huurauto die wij bij Rodos Cars noast ons hotel boeken konnen. Dat wadden biezundere uutstapkes, woar wij tot diep ien et binnenlaand deurdrongen en kennis moaken konnen met de bewoners die ver van de toeristenplakken woonden. Ondanks dat we ien t hotel niks te kört kwammen, vonnen wij et ok wel hiel fijn om ien hiele kleine dörpkes n kopke kovvie drinken te kinnen, met doarbij zo mor as teken van gastvrijheid n stuk eigen gemoakte toart of cake deur de eigenoaresse noar eigen recept bakken.
Wat wij de leste oavend doan hemmen veurdat we weerom gingen noar Nederlaand, midden ien e bossen op et eilaand et oavend eten genieten bij n klein familierestaurant wat mij nog et meest denken deed aan de Klaver ien Nijbert, zulfde harteleke sfeer, mor wel wat kleiner, want dizze Griekse femilie har gien chauffeurscafé zoas de familie Van der Velde bij ons ien et dörp. Et eten was geweldeg, zo eenvoudeg, en zo super van smoak. Van alle restaurants die ik ien mien leven bezocht heb was de schotel met frisse salade de lekkerste die ik ooit proefd heb. Toen ik aan de eigenoaresse vroeg of zij het zulf was die zo betoverend lekker kookt har zee ze: ik ontvang de gasten, dek de toavels, breng eten en drinken, mor mien Mama stijt ien e keuken en dut al et kookwerk.
Veurdat wij met et rondcrossen over et eilaand met onze huurauto begonnen harren wij de eerste echte volle dag de bus nommen noar Rhodos – stad. Bushalte recht tegenover t hotel, iedereen die wij spraken, zowel mensen van t hotel as van de Griekse VVV zee tegens ons: a-je noar de stad zulf willen: pak de bus, doe je dat zulf niet aan met e auto, parkeren lukt zelden of nooit. Dan kin je et beste mor gewoon zukse wieze roadgevings opvolgen. De busreis duurde aal met nkander n dikke viefteg menuten, en toen wij ien de Stad-Rhodos zulf aankwammen zagen wij dreks al wat onze roadgevers bedoeld harren. Overal drokte, en veul, veul, heul veul volk. Wij binnen eerst mor es toe et park ien vlucht, want doar stond Kasteel Rhodos met de stadsmuren der om toe bouwd. Doar was nog wel wat roemte, ondanks de grode massa mensen. We stonnen versteld van de bouwtechnieken die der bliekboar al wadden rond de zeuvende eeuw noa Christus, en we wadden slim bliede met e roemte om et kasteel hinne, en de tunen die doar lagen te pronken met de aldermooiste bloeiende bloemen, planten en struken.
Net as aandere mensen hemmen wij ok veul foto’s moakt, de een al fraaier dan de aander. En zo opeens zakten wij oaf van et kasteel deur n poar kleine steegjes noar et hart van de olle binnenstad.
En zoas joe je vast wel veurstellen kinnen, die kleine centrum stroatjes wadden vol met volk.
Wij woanden ons gewoon ien et hart van een reusachteg mieghummelnust. Overal drokke mensen, die volop gangs wadden met kopen en verkopen van alderhande goederen en souvenirs.
A-je doar n haalf uurke rond dwoald hemmen dan i-dat ol wel oafdoende, want de mieghummels wadden overal om ons toe. En zo ienenen: midden ien zo’n drok en overvol stroatje zagen wij de deur open stoan van een hiel eenvoudig winkeltje, t was eileks host meer een warkploats. De man die doar zie hannel dreef kwam op ons toe en woarschouwde ons al votdoalek: ien half Grieks en haalf Engels zee-der tegen ons dat dit gien zoak veur toeristen was. Dit is gien toeristen winkel, zee-der. Niet veur toeristen. Dat wollen wij groag heuren, want die toeristenwinkels kinnen je van te veuren wel uut tekenen. Mor dizze man zien zoak was zo lekker olderwets: we konnen de geur roeken van et holt van de wanden, en van et leer van de schoenen en sandoalen die er moek: trots pakte der n poar sandalen op en zee: alles met e haand zulf moakt! En de olle man stroalde doarbij van oor tot oor.
t Mooiste was dat wij per ongeluk bij hum uut kommen wadden en dat mien vrouw heur sandoalen thuus stoan loaten har. Alles bij ons, behaalve de sandoalen. Ze wol toch al kieken noar n schoenenwinkel, en nou kwammen we der zo mor terecht: ze mog passen wat ze wol, hij gaf bij elk poar sandalen vakkundige uutleg, en noar wat passen en proberen kon mien vrouw de mooiste leren sandaaltjes uutkiezen ien heur moat, en toen wij hum vroegen hoeveul wij hum schuldig wadden veur dizze mooie sandalen viel ons de mond al weer open: drie-enderteg euro veur n poar handgemoakte sandoalen. Ik har gelukkeg net contant geld pind veur dat we kovvie dronken harren, en ik kon hum et bedrag heulemoal gepast betoalen. De man was bliede en trots, met zien eigen gemoakte leren schoenen en sandalen, wij wadden bliede met de prachtege sandalen.
Ik zee tegen mien vrouw: zet dizze sandaaltjes bij Torenbeek op e Westerhoaven hinne, doe der n bordje bij met Handgemaakte Sandalen en doe betoalst ien aal geval wied boven de honderd euro. Eerder dichterbij de tweehonderd dan bij de honderviefteg.
Mor et mooiste was de ontmoeting met dizze man zulf: hij vertelde dat er gelukkeg was ien zien waarkploats. Met zien beide herdershonnen en een dikke BMW motorfiets uut 1959. Hij zee: ik bin der zo gelukkeg met, ik proat met de honnen, mor ok met mien BMW woar ik stoapel wies met ben. Ik vertelde hum mien bouwjoar, 1955, en hij vertelde dat er ien 1947 geboren was. Zien militaire dienst ha-der noamens Griekenlaand vervuld ien Duutslaand, zee der. Toen der van ons heurde dat wij uut Nederlaand kwammen zee der: Doar bin ik één keer een weekend hinne west, vanuut e kazerne ien Duutslaand. Hij was op e motor noar Venlo west, zee der, wat hum nog et beste bij stond was et Venloos bier. Dat Venloos Wit, zee der op zien Nederlaands: was zoo LEKKER!
En zo kinnen je midden ien n mieghummelnust zo mor een biezunder gesprek hemmen. Vrouw en ik kieken der met biezunder veul plezier op terug, en zallen de man en het gesprek niet gauw vergeten!
Bert Weggemans