Jem kinnen dat gevuul vast wel: de zummer komt der aan, elke mörgen is t al wéér eerder licht, de vogeltjes fluiten joe wakker zo tegen n uur of zes. En met n poar week dan is t om vief uur alweer volop dag, tied om op te stoan, of aan t waark te goan. Nou, zoiets moeten jem je veurstellen bij dit nije verhoal van mij. Van e week, om precies te wezen, gustermörgen, bin k tegen vief uur volop wakker. De vogeltjes ien e tuun hemmen alweer te hoogste woord, mien vrouw slapt gelukkeg de sloap van de rechtvoardegen. Ik kiek ien buten en zie dat t weliswoar schemert, mor e nije dag komt der alweer aan, en je kinnen ruken dat t veurjoar op zien mooist is. De geur ontegenzeggelek van fluitenkruid, botterbloem, zuring en wat al niet meer. Onze tuun is niks meer as n voliére, n wonder nog dat mien vrouw der deurhinne slapt. Ik loop toe de woonkoamer ien en kiek of de herder al wakker is. Mor die kikt mij verwonderd aan, met n blik van: Hoe heb ik het nou met dij boas, zundagmörgen, gedienen dicht, en nou al ien e benen?
Ik trek mij niks van zien verboazeng aan, trek de gedienen open en zeg: Kom jong, metkommen, t is niet donker meer, e nije dag begunt. De herder rekt hum es goed uut, ik loat hum ien buten om t overtollege wotter kwiet te kinnen, en as er weer de keuken ien komt doe ik hum zien bakje lam en rijstbrokjes, met as lokker n stukje boterhamworst derop. Doar komt er wel op af, want hij is slim gek op lekker eten. Terwiel hij aan t bikseln is, giet ik zien grode drinkbak vol fris wotter. Wij binnen allebei slim hecht aan dizze bak, we hemmen hum veureg joar metnomen uut Engeland – n grode keramische bak veur n klein prieske ien n hiel klein dierenwinkeltje ien t ploatske Wellington, ien t groafschap Somerset. En de hond moakt ok groag gebruuk van t frisse wotter, as er zien brokken op eten het dan begunt t grode slobberfeest van de hond en zien volle wotterbak
Ienmiddels is t vief veur haalf zes, en we begunnen met ons gewoonleke loopje. Eerst de De Boerstroat uut, dan e Mölnweg op, over de kruseng bij de witte kerk. Meestentieds lopen wij hier om negen uur, haalf tien, en dan is t voak wel rusteg. Mor nou, om haalf zes, is t doodstil. Allenneg de vogels heuren wij, en wieder niks. Dat veraandert as wij richteng rotonde lopen. Hiel ien e verte heuren wij wat lewaai aankommen. t Komt uut n auto vandoan, mor wat et precies is kin ik nou nog niet duden. Ien aal geval komt t lewaai bij de Rieksweg vot, en t verploatst zuch zo te heuren over e Boerakkerweg noar ons toe. En as de auto geleidelek aan t gebouw van Roesd noadert heur ik pas goed wat ik heur: t is hiel hard gezang, geschreeuw van jonge mannen uut e auto met alle roamen lös. Twee kwoajonges hangen haalf uut e roamen. Dan scheuren ze met tachteg over de binnenkaant van e rotonde, ze zien mij en de hond, en begunnen nog harder te schreeuwen: wat ik verstoan kin is: EN DATTE WE TOFFE JONGES ZIJN DAT WILLEN WE WETEN, DAAROM KOMEN WIJ, EN DRINKEN HEINEKEN BIER. De leste zin wordt as refrein bruukt: Luud en dudelek verdwient de leus O HEINEKEN BIER, O HEINEKEN BIER op de Halbe Wiersemaweg, richteng Carolieweg, Zeumhuzen. Tsjonge, die hemmen t goed op smeer, dink ik bij mijzulf. En dat ze genog Heineken achter de knopen hemmen is mij wel overdudelek. As de rust weerkeert en ik met mien herder richteng Rieksweg/Carpool loop maark ik weer hoe moois as dizze mörgen is, geur en kleur binnen zó mooi dat ik wel wol dat t aaltied zo bleef. t Is zo vroeg dat der nog geen bussen rieden op dizze zundagmörgen, en ok de A7 zulf is bodde rusteg. Zoas altied lopen wij met ons beiden de grode Parkeerploats onner t vidaduct op. Wat mij opvaalt is dat er ok geen auto’s parkeerd stoan, dat gebeurt hiel weineg. Mor dan loop ik noar de noordkaant van de Carpool en ruuk verbraand rubber, en ik zie enorme swarde strepen die achterloaten bennen deur autobanden. Op Top Gear zie ik wel es van die deskundege malloten die n zogenoamde ‘Burnout’ hollen: ze geven zoveul gas dat de banden t niet af kinnen en begunnen te roken. Dat is hier ok gebeurd, hiele vieze smerege brede bandensporen over t hiele oppervlak van de noordkaant van e parkeerploats. En der leggen zulfs repen autobaand middenop. Ik bin verbiesterd, en dink dat zukswat niet ien Nijbert gebeurt. Wel dus.
Ik woan mij eefkes op de set van Top Gear – op dizze remsporen, ien t Engels ok wel Skid-marks nuumd, zollen Clarkson, May en Hammond beslist jeloers wezen. Ik moak mien ronde over onze carpool af, en zie opeeens wat glinsteren ien e baarm noast de oprit. t Is wis afval dat uut n auto kieperd is. Mor ik bin verbiesterd as ik zie dat der vlak noast n kander twee ongeopende verpakkengen van Huls Groninger Droge Worst leggen. Op één n priesplakker van Poiesz, op de aander een van Jumbo. De pries moakt mekoar niet veul: Jumbo het 8,45 rekend veur vier grode dreuge worsten, Poiesz 8,85 euro. En wat mij nog t meest verboasd is dat beide verpakkengs nog ientact bennen, der is wel n pogeng doan om de worsten uut t plastic te hoalen, mor t is e jeugdege automobilisten niet lukt. Ze harren ze goed veurbereid metnommen op heur wekelekse stapoavend, en dan is n lekker stuk dreuge worst fijn om weer wat nuchter te worden. Mor de draank was staarker as de jongens heur wil – met hoast gevoelloze vingers deur de draank wol t niet lukken om t plastic stuk te moaken, en van puur sjaggerijn hemmen ze de beide, met n winkelweerde van n kleine achttien euro uut e auto kieperd. Draank is staarker as de wil. En woarum bestoan der iens hemelsnoam voedselbanken ien dizze tied? Ik begriep het niet. Tot aander keer.