NIEBERT-Tjeert Jannes de Boer uit Niebert overleed eind november vorig jaar op de respectabele leeftijd van 90 jaar. Hij was een kleurrijk figuur die in de dorpen Nuis en Niebert zo’n beetje elke functie bekleedde die er was, van voorzitter Plaatselijk Belang tot president Kerkvoogd van de Hervormde Kerk. Voor de VVD maakte hij jaren deel uit van de Marumer raad, waaronder wethouder.
Tjeert Jannes werd geboren in 1927 op een boerderijtje aan de Oudeweg en verhuisde op 2-jarige leeftijd naar de boerderij schuin tegenover ‘zijn’ kerk in Nuis. Het lag in de lijn der verwachting dat hij als enig kind zijn vader Jannes Tjeert als boer zou opvolgen. Hij bezocht wel de landbouwschool in Marum, maar het zat er niet in. Het enige kind van Tjeert Jannes zelf, Jannes Tjeert, had destijds wél boer willen worden. De naamgeving van de oudste jongens uit de familie De Boer is een traditie die in 1799 is begonnen. “De eerste in de rij heette Tjeert Tjeerts, ter onderscheid van de vele Tjeerten die er waren. Daarna werd het om en om Tjeert Jannes en Jannes Tjeert”, vertelt Jannes Tjeert.
Tjeert Jannes was een kleurrijk mens. Hij is 21 jaar lang koster geweest van het kerkje in Nuis en beheerder van de begraafplaats. Daarvoor zat hij in de kerkenraad, maar dat kon niet meer omdat je niet je eigen werkgever kunt zijn. Nadat het kosterschap werd afgeschaft, werd hij diaken. Naast het kosterschap was hij grafdelver. Hij woonde na de verkoop van de boerderij in de huidige Vrijborg. Daar woonde zijn vader bij in, die hij samen met zijn vrouw Sietske tot het eind heeft verzorgd.
Grafdelven gebeurde vroeger met de hand. Een collega grafdelver kwam een keer rond kerstmis met een blauw oog de kerk binnen. Tjeert Jannes was toen de kerstboom aan het versieren. De man had tijdens het graven een hard bevroren kluit tegen zijn hoofd gekregen. Een keer vertelde hij dat de man van een ouder echtpaar was overleden. “Kin direct nog wel een gat groaven, want die andere gait er zo achteraan.” Na zes weken kreeg hij gelijk.
Een paar maanden per jaar nam hij de meterstanden op van water en elektriciteit. Ook was hij medewerker van de landbouwtelling. Door de hele provincie kwamen boeren in cafe’s en dorpshuizen de stand betreffende de veestapel en de oogst doorgeven. Dat was altijd heel gezellig, daar hield Tjeert Jannes wel van. Als hij op pad ging met kwitanties voor het kerkblad en zijn vrouw vroeg hoeveel hij er deze ochtend had gedaan was het antwoord vaak: ‘Twee, want ik heb niks anders gedaan dan koffiedrinken en praten’.
Landelijke bekendheid kreeg Tjeert Jannes toen hij als voorzitter van Plaatselijk Belang het journaal haalde. Hij verwoordde in de Kruisweg tijdens een drukbezochte bijeenkomst dat het niet in het belang van het dorp was als er 600 asielzoekers zouden komen. Maar niemand wist van tevoren wat hij ging zeggen. De gemeente wilde hem een tekst voor laten lezen, maar hij zei dat zijn zoon de speech wel ging uittypen. Dat was niet het geval, hij hield uit zijn hoofd een indrukwekkend betoog.
Dit optreden zorgde er voor dat hij in 1990 met voorkeurstemmen voor de VVD in de raad werd herkozen. Op de verkiezingsavond in het gemeentehuis was hij niet aanwezig. Ze belden naar zijn huis dat hij verkozen was. “Ik was druk met de schapen bezig die aan het lammeren waren. Moest ik me verkleden om naar het gemeentehuis te gaan”.
Onsterfelijk maakte hij zich in het Martini Ziekenhuis in Groningen. Hij zat op een wiebelig krukje bij de oogarts toen hij met zijn voet achter de tafelpoot bleef haken, achterover viel en zijn been brak. Krak zei het been. “Wat is dat, vroeg de assistente. Dat is mijn been”, waarop er bij de assistente meer paniek was dan bij Tjeert Jannes. Dit gebeurde in 1992 toen hij met zijn gezin naar het huis voor de molen in Niebert verhuisde. Hij heeft er altijd last van gehouden.
Vakantie hoefde voor Tjeert Jannes niet. Een keer heeft hij een reis naar Noorwegen gemaakt, dat vond ‘ie’ wel prachtig. Het vakantiegevoel beleefde hij in zijn omgeving: het kerkhof en het prachtige gebied er om heen. Daar had hij het ooit met een Molukker uit Den Haag over gehad, waarvan familie in Nuis ligt begraven. Zijn grote hobby was boeken en tijdschriften over treinen. “Echte treinen, niet de stoomtreintjes in Nienoord,” aldus Jannes Tjeert.
Voor de vele functies die Tjeert Jannes bekleedde, kreeg hij een onderscheiding (lid in de orde van Oranje Nassau). Naast genoemde functies in het verhaal was hij ook bestuurslid van de Vrienden van de Nieberter Molen, zat hij bij verkiezingen in het stembureau (meestal Noordwijk) en was bestuurslid van Dorpshuis Nuis en van de Plaatselijke Commissie Oude Groninger Kerken. Binnen de Hervormde Gemeente bezocht hij zieken en jarigen en samen met Wieger de Boer schreef hij in het kerkeblad Hervormd Westerkwartier.