MARUM-Het is een ‘gouden’ ingeving van Wiebo van der Schaaf geweest om een documentaire te maken over de oorlog in Marum. Hij heeft een aantal verhalen opgetekend die voor velen onbekend zijn en naar eigen zeggen ‘niet de voorpagina halen’. “Mijn vader die in Marum aan de Lindsterlaan woonde is vorig jaar op 87-jarige leeftijd overleden. Hij was 14 toen de oorlog was afgelopen en heeft er altijd veel over verteld. Ik wilde wat doen met die verhalen en ben met een camera op pad gegaan”. Wiebo stortte zich daarmee in een ongekend avontuur waarvan de première door de maatregelen rond het coronavirus eerst niet doorgaat.
In september vorig jaar nam hij zijn eerste interview af. In de film passeren beschietingen, neergestorte vliegtuigen, bezette huizen en een bijzondere onderduikersplek de revue. “Ik heb bewust niet gekozen voor de ‘16 van Marum’. Daar is al heel veel over verschenen. Ik laat de mensen die de oorlog nog hebben meegemaakt aan het woord. Ze kunnen er nu nog over vertellen. Dat levert heel bijzondere verhalen op”.
Na de eerste opname kwam Wiebo er achter dat zijn apparatuur niet toereikend was. “De camera is perfect, maar de microfoon moest beter. Vooral buiten heb je last van het geruis van de wind. Dat was de eerste investering. Vervolgens heb ik een professioneel montageprogramma gekocht. In de documentaire zit trouwens dagen montagewerk”.
Trambeschieting
Wiebo wil inhoudelijk niet te veel vertellen over de film. Dan is volgens hem de verrassing er af. “Nogmaals, er komen mensen aan het woord die de oorlog intensief hebben beleefd en daar over vertellen. Klein tipje van de sluier is bijvoorbeeld de beschieting op de tram. Op het metalen bord met tramnummer is de beschieting zichtbaar. Dat wist men niet in het museum te Heerenveen waar het bord aanwezig is. De première zou eerst plaatsvinden in het Romaanse kerkje, maar de belangstelling is overweldigend. Daarom wijken we in de toekomst uit naar ‘Ons Centrum”.
Kom vanavond met verhalen, hoe de oorlog is verdwenen, en herhaal ze honderd malen, alle malen zal ik wenen
Leo Vroman dichtte de regels ‘Kom vanavond met verhalen, hoe de oorlog is verdwenen, en herhaal ze honderd malen, alle malen zal ik wenen’. Tijdens het maken van de film waren er momenten dat Wiebo door de gesprekken geraakt werd en een traan moest laten. “De verhalen van de mensen en het besef wat er is gebeurd lieten mij niet koud” Daarnaast zijn de verhalen die mijn vader vertelde nu toch vastgelegd. Het kan raar lopen want Wiebo heeft de koperen hulzen die zijn vader vermoedelijk heeft gevonden na de trambeschieting in huis staan.
Over de ’16 van Marum’ kun je hier meer lezen.
Graag zou ik meer te weten komen van een vliegtuigcrash in uw omgeving.
Zelf ben ik contactpersoon van de lancaster crash bij dorkwerd en ik verzorg ook de graven van de omgekomen bemanningen.
ik heb een mini museum met een diorama ven de crash gemaakt.
Vr. gr. Bene Jonker Groenhof 2 Hoogkerk b_jonker@ziggo.nl