As je pabbe worden dan wieten je dat je niet met n veerteg urege werkweek te moaken hemmen, mor met een klus die vierentwinteg uur per dag, zeuvm doagen ien e week deurgijt. Zoas mien moeke vroeger al zee, voeden wil nog wel, mor opvoeden, das hiel andere koek. En zoas jem vast wel wieten komt der hiel wat bij kieken as je vree hollen willen met t jonge spul.
Mien jongens waren nooit zo bodde veul eisend, mor ze mochten noatuurlek wel graog speulen. En toen ze wat groder werden mochten ze ok wel groag voetballen en … vizzen. Ze hemmen joaren bij SVMH voetbald en oareg wat bekertjes en vaantjes wonnen ien de tied dat ze bij Sport Vereniging Molen Horn speulden. Mor, ien de vakaansies wol t ok wel best lukken met vizzen, heur geheime recept was gewoon hengeln met n bamboestok, gewoon snoer, één stukje lood en n echte Nijberter pierewörm aan e hoak. En ook doar hemmen ze best veul bekertjes met wonnen, benoam as t Midzömmer feest der aan kwam. Woar Nuus Nijbert al niet groot met worden is! Meroakels veul toeschouwers bij t Openlucht Toneel achter e Coendersborg, drie oavends volle bak, en as dan de visvereneging zien viswedstried veur e jeugd hield dan zag t aan t Olle Diep bij t sluuske ok beheurlek zwart van de minsken. En wat hemmen ze ien heur leeftiedscategeorie al mooie priezen hoald, één keer zölfs met elf stiekelboarskes, wat dan ok n eerste pries opleverde.
Mor ja, de zummer is laanger as t Midzömmerfeest, en der blieven nog genog doagen en oavends over dat de jongen zeden: pap, nog even naar het Oude Diep? En dan wol pabbe noatuurlek zulf ok wel groag eefkes n hengeltje uutgooien. Zo ook dizze oavend. t Is een deursnee dunderdagoavend, t lopt al wel tegen haalf negen as wij met n drieen nog gauw eefkes wat wörms zoeken goan achter t huus, vlug ien t sjempotje, deksel met gatjes der ien derop , en dan fluks met e fiets richting Wilgepad en dan veurbij Johannes en Janny t zaandpad op noar e bocht ien t Olle Diep bij de brug tussen Boerakker en Luukswolle. t Is mij eileks al n beetje te loat, mor veuruut, t is zömmer, en t wordt pas tegen haalf elf donker.
t Is tien over negen as we bij ons visplakje aankommen, en t is al niet zo bodde licht meer. Nou toe maar, de bamboestokjes ien n aander draaien, snoer vastknuppen en dan de wörm der aan.
Doar gijt nog al eefkes wat tied over hinne, en die tied het mien oldste niet. Die is snel kloar, want die het mien olle werphengel uut e schuur hoald, en die is zeg moar direkt gebruukskloar. Dat zie ik ok wel, want terwiel ik het bamboestokje van mien jongste ien n aander zet gooit mien oldste het snoer van de werpengel met n boel kaboal toe t wodder ien. Ik bin eerst nog helleg, en zeg: Stommeling, dat moest doe niet zo doen, jong, nuchter kaalf diestoe bist, je moeten de vizzen niet verontrusten, dat wiestoe toch wel? Mor mien tirade wordt bruut onderbroken deur n boel kaboal op t visstekje van mien oldste. We heuren n geweldig gespetter, een kreet van ontzetting komt uut zien keel: der komt n hiel groot beest boven t wodder uut, en omdat zien werphengel kort er sterk is, krigt er et monster ok nog boven wodder. Ien t haalf schemer kinnen we niet krek zien wat veur beest t is, t kin ok ja wel n wodderrot wezen, mot t is gelukkeg gewoon n hiel grode vis. Groder as n voorn, stiekboars of blei: veur zowied ik zien kin is t monsterachteg grode broasem of zuks wat. Pap, hij is groot genoeg om mee te nemen, toch? Wil jij m uit zijn lijden verlossen, dan nemen we hem in de fietstas mee, we maken een mooi bedje van gras voor hem zodat ie ook goed blijft.
Veur ik der op verdacht bin, heb ik et grode beest uut zien lieden verlost, en de jonges hemmen vers gras plukt en door wikkeln ze hum ien, en dan ien e fietstas.
Om eerlek te wezen hemmen mien jongste zeun en ik zulf nooit onze hengels ien t wodder had, want dizze wonderboareleke vangst die mozzen we eerste mor s eefkes verwerken. En zo kon t wezen dat we al veur half tien weer thuus waren bij mamme, die roar opkeek dat we der nou al weer waren. Niks gevangen, zeker, zee ze. Kom maar even mee mam, zeden de jonges, in de bijkeuken kunnen we je laten zien wat we gevangen hebben. En toen t grode beest onthuld werd toen kon mamme een kreet niet onderdrukken: Ah jakkes, wat een groot beest, wat moet ik daar mee: In de pan, mam, riepen de jongens. Nou dan mag jullie vader daar voor zorgen, ik doe het beslist niet.
De mannen kwamen al snel met n nij plan: we gaan hem invriezen, dan blijft ie in ieder geval goed, en dan maken we morgen foto ‘s.
Ja ja, de jonge mannen wieten wel hoe as ze t hemmen willen. De volgende mörgen zogaauw ze wakker waren kwamen ze al ien e benen: eerst de broasem uut e koelkast, dan een fotosessie bij ons achter t huus, en tegen e mirreg mocht pabbe t grode beest slachten en kloar moaekn veur t mirregmoal. Een eerleks woar, toen mien oldste zeun de vis weer vast moek aan de hoak van t olle werphengeltje en hum vervolgens omhoog tilde , zagen wij pas hoe groot t beest was. We pakten de doemstok derbij en legden die hiel sekuur noast de vis: niet minder as viefenveerteg centimeter was er!
Tegen e mirreg heb ik het monster, zoas mien vrouw zee, schoonmoakt zodat er ien e pan kon. Wij hemmen diverse bak- en broadpannen, mor hier mos de grootste pan veur bruukt worden, terwiel dat de grode kop en de forse steert der al af waren.
Ien t weekend harren we veziede van onze huusholster met heur man, die zölf ook n verwoed viskerman is. Nog wat doan, dizze week? Vroeg er. Joa, zee ik, ik heb aal gedureg wel eefkes noar t Olled Diep west om met de jongen te vizzen. De oldste het een broasem vangen, zuneg aan n haalve meter laang. Ze hemmen der ok n foto van moakt, wilst hum zien? Oh joa, dat vien k wel interezzant, zee er. Wij hoalden e foto’s op en lieten de grode vangst aan hum zien: O, zee er, das n echte heur, n echte vloermat uut t Olle Diep.
En toen hij, de gerenommerde viskerman dat zeid had, toen waren de jonge mannen ok tevreden, en gungen ze met n glimlach noar berre toe. n Spektoakel aan t Olle Diep, dat zo goed aflopt, en oknooit meer vergeten wordt.