Ien t dörp woar ik geboren bin harren we meer as veerteg joar één en dezulfde postbode. Dat is tegenswoordeg niet meer veur te stellen, nou wij doageleks minstens vier verschillende postbodes hemmen die bij ons om t huus hinne lopen, allemoal van weer n aandere organisoatie. Je wieten ok ja gewoon niet meer wat je van wel verwachten kinnen, en zo komt t nog wel es veur dat rekeningen veur rekloame aanzien worden en gewoon vot roaken.
Afijn, ien mien jeugdjoaren harren wij dus mor één bode die de post rondbracht, en dat was Harm. Harm was n hiel bekinde perzoon bij ons ien t dörp, iedereen kon hum, en hij was ok nog es n keer veurzitter van de ploatseleke gimmestiekverenigeng. En doarnoast was Harm ok al ontelboare joaren lid van de biljartclub op t dörp.
Ik wiet nog hiel goed de dag dat Harm zo halverwege ien e joaren zeuventeg zien jubileum vierde. Der wer spezioal ien t ploatseleke café een receptie veur hum organiseerd, de börgemeester kwam laangs, en langde Harm behalve de eremedaille van e gemeente ok nog een keuninkleke onderscheideng uut. Hij speldde Harm de onderscheidengs op die heuren bij het Lidmaatschap Ien e Orde van Oranje. Doar was Harm slim wies met vanzulf, en hij glunderde van oor tot oor op dizze dag, zíen dag, de dag dat die gewone jonge van t dörp, Harm met de bril, zoas er ok wel nuumd wer ien t middelpunt van e belangstelleng stond.
Dat onze hoofdpersoon Harm met de bril nuumd wer har van alles te moaken met de dikke gloazen die hij ien zien montuur zitten har. Harm keek joe altied vrundelek mog ok wel n bietje gloazeg aan.
En zoas met veul bekinde minsken was Harm zie zwakte geliekertied ok zien charme. Harm kon gerust n moal s n keer iets vergeten, de minsken wisten donders goed dat t allemoal uuteindelek goed kommen zol.
En zoas iedereen Harm kende, zo kende Harm alle personen die ient t dörp woonden, zulfs tot de meest afgelegen plakken aan toe. Hij wist secuur te vertellen wel woar woonde, en ok alle mutoatsies hiel e vernaggeld goed bij. Ok de personen die n beetje vremd warren, of n handicap harren, kende Harm deur en deur. En hij wis ok bliksemsgoed welke minsken met een verstandelek beperkeing uutbuit werden en wie niet.
Zo was der Geertoom, de koeheer, die niet te veul onder t volk kommen mos, hij mog wel de koeien groazen loaten op de verste gruunlaanden van t dörp, doar woar de weilanden overgingen ien t veengebied. Doar was Geertoom hielmoal allent met de beesten, en doar kon hij gien kwoad. Woar Harm hum wel es kwoad over moek dat was hoe as Geertoom zien femilie met heur handicapte broer en zwoager omging. Geertoom was aaldoags van zes tot zes uur bij zien beesten, en kreeg brood met dat ien n olle krant ienpakt was.
[quote]Zo was der Geertoom, de koeheer, die niet te veul onder t volk kommen mos[/quote]
Harm kwam der wel es laangs fietsen as Geertoom tegen mirregtied zien brood op at. As je Harm geleuven mochten dan har de olle koeheer brood bij hum wat tenminsten n week old was. Aaltied groen uutsloagen van e schimmel. Dat begroodde Harm zo zeer dat hij Geertoom zien eigen plakken stoet aanbood. Geertoom was n hiel bescheiden manneke en wist hoast niet woar e kieken mos as de postbode hum veur de zoveulste keer zien eigen brood aanbood. Iedere moal was zien antwoord: Och postbode, allent mor as joe t missen kunnen hur.
Mor, behalve zielege dingen moek e postbode ok wel aandere dingen met die beslist biezunder warren. Zo vertelde Harm dat er ien e oorlog op n gegeven ogenblik n man met n kappersdoek om en met de scheerzeep nog op de kop ien buten rennen zag. n Kostelek gezicht vanzulf, want dat zie je ok niet alle doagen. t Bleek dat de man onder t scheren bericht kregen har dat er opdat mement pabbe wer, want zien vrouw mos bevallen. En zunder noa te denken was de man zo de salon van kapper Kloas uut rend.
Mor t mooiste verhoal bewoarde Harm altied veur op de biljartoavend. De biljartoavend was altied ien t zulfde café, alle moandagoavends van zeuven tot tien. En omdat ze ien zo n lokoatsie niet allent mor ranja drinken, ging n pilske der bij Harm ok goed ien. En as er t echt op smeer har dan nam er ok wel es n berenburgje toe, om t af te leren. En dan kwammen de mooiste verhoalen, dat wisten zien biljart kammeraoden ok hiel goed.
Zoas dizze moandagoavend, Harm het n prodde plezier met n edele biljartspel, de stemmeng is goed, zoas altied hoast. Tegen n uur of half tien is Harm zien partij uut, en hij gijt nog eefkes bij de kammeroaden aan de bar zitten.
En Harm, jonge, hest nog wat metmoakt vandoag? Harm krigt n rooie kleur, en zegt eerst niks. Mor zien kammeroaden kennen hum langer as vandoag en dringen n bietje aan: nou, toe Harm, hest nog wat moois metmoakt vandoag? Harm krigt nog n rooiere kleur, begunt wat te sweten, en der komt n ondeugend lachje um zien mond, zien ogen begunnen te stroalen.
[quote pull=”right”]Doar leit ze, zegt Harm, splinterlieke noakend[/quote]
Joa, zee Harm, as postbode mag ik dat eileks niet zeggen, mor wat mij vandoag toch overkommen is: ien dat huus aan de verste ree van t dörp, de Swaarde weg, benne nije minsken kommen te wonen, ze kommen hier niet vot hur, mor uut n aander deel van t laand. Afijn, ik kom doar bij de deur, en loat der nou één poststuk bijwezen dat ik perzoonlek overhannegen moet. Dus ik klop op e veurdeur, mor der komt gieneen. Ik tik tegen de ruut, en der wordt niet reageerd. Mor ik wiet hiel zeker dat der wel volk wezen moet, want de zieddeur stijt lös, de was hangt aan e lien, en der stijt zo te zien warm eten te pruttelen op t gasstel. Dus ik loop veurzichteg toe t huus ien en roep “Vollek”, zo hard as ik kan. En dan komt der van achter t huus een vrouwluustem die zeid: Joehoe, kom maar verder hoor. Harm denkt bij humzulf, dat klinkt vrundelek genog, dus ik loop t huus deur noar de achterdeur die uutkomt op e grode tuun. Harm lopt deur de achterdeur ien buten, en doar leit de nije bewoonster, op n soort van stretcher, en, nog biezunderder, e vrouw het hielmoal niks aan. Doar leit ze, zegt Harm, splinterlieke noakend, en de vrouw zeidt ok nog uutneudegend tegen mij, kom der bij zitten postbode, dan kunnen we gelijk kennismaken. U vindt het toch niet erg dat ik geen kleren aan heb he? Mijn man en ik zijn overtuigde naturisten, en als t even kan gebruiken we elke zonnestraaltje om bruin te worden.
Harm zeid: t Swiet brak me uut jongens, en ze wol ok nog n kop thee veur me ienschenken, mor ik heb toch mor beleefd bedankt. Ik heb heur e belangrieke brief overhannegd en bin weggoan. Harm het t sweet op e kop stoan as er t vertelt, en zien brillegloazen glimmen as nooit te veuren.
Harm het zien postbode-carriere trouwens goed deurstoan hur, hij het n hiel mooie olle dag had, en is dik negenteg joar worren. Mor, wis, hij het hiel wat zien ien zien vitteg joar, misschien wel meer as goed veur hum was.
Meer verhalen van Bert lezen: kijk bij november 2016 in het archief