Ik heb jem al es voaker verteld over mien Duutse herder, die werkelek woar aaltied bij mij is. Zo gauw as er mien stem heurt, of mien oadem, dan is er gerust, dan wiet er: t is goed, en de boas is bij mij. En dan denk ik op mien beurt: de hond is bij mij, dus ik kin rusteg oademhoalen.
Wonderlek, zoas n dier wend is aan dien menier van doen. Vandoag las ik n stukje ien e kraant van een jongkirrel aargens ien Grunnen die een huusswientje het. t Swientje is aaltied bij hum, en hij loat het dier ook uut asof er n hond is. En het swientje sloapt ook gewoon bij hum ien huus. t Is zindelek, en as er plazzen moet dan woarschouwt hij zien boas deur aan e deur te krabbeln. Zuks veurkomt overstromings, zeker as de boas lekker te sloapen legt.
As ikzölf es n keer bij onze garage bin, en buurman kneupt eefkes n gesprekje met mij aan, dan heur ik ien huus onze hond blaffen, want hij dinkt bij humzölf: wel meent doar t recht te hemmen met mien boas te proaten, m i e n boas, die heur t bij mij, en doar moet iedereen afblieven.
Mien moeke gebruukte voak het woord ‘aigen’ as ze t over minsken en dieren har woar ze goed met kon. En dan moek het heur niet zo bodde veul uut of t nou om de buurvrouw ging of um het schimmeltje dat ze op staal harren. Mien olders harren zoas jem wel wieten een klein boerenspulletje op t zaand ien Zuud-Oost Drenthe, met wat beesten, wat swienen, pieken, en een peerd vanzölf, want t zwoare waark moest ook doan worden. En n trekker har mien pabbe niet. Meer as viefteg joar boer, en nooit mechanische hulp had. Alle zwoare waark deed er gewoon met t peerd, zoas ze tegenswoordeg zeggen: met 1 PK. En dat was t dan ook. t Peerd ging met as pabbe ploegen ging, of t nou een eenscherige of n vierscherege ploeg was, t peerd trok alles zunder kloagen deur t zaand. En as de oogst binnenhoald wer dan wer t peerd noatuurlek ook aanspannen veur e zwoar beloaden wipkarren vol met heu, taarwe, hoaver of rogge. En as t waark dan doan was dan verwende mien pabbe zien peerd ook aldernoast: lekker veul vris wodder, en n beste bak hoaver, want die har t peerd dan ook meer as verdiend, jawis!
Mien pabbe was altied goed met zien peerden, hij kon ze ook hiel best, wist sekuur wat veur karakter e dieren harren. t Peerd was bij hum hoast net zo as wat onze hond bij mij is. Mien pabbe was gek op n mooi stukje vlees bij t waarme eten, nam ok wel botterhamworst of schink op zien snee stoet, mor peerdevlees kwam der bij ons niet in. Mien pabbe har veul te veul waardering veur t edele dier om der ook mor aan te dinken om peerdevlees te eten.
[quote pull=”right”]Mien pabbe was gek op n mooi stukje vlees bij t waarme eten, nam ok wel botterhamworst of schink op zien snee stoet, mor peerdevlees kwam der bij ons niet in.[/quote]
Mien mamme was ook gek met e dieren op heur boerenstee. Zij molk s mörgens de beesten, voerde de swienen en de pieken, en ging ook aaldoag wel eefkes noar achtern ien e boerderij. Noast e koeienstal was ook n onderkommen moakt veur ons peerd. En as t peerd dan zien hoaver op har dan ging mamme voak eefkes noar de stal en aaide t peerd over zien kop, en hiel der een gesprekje met.
Mien olders harre naotuurlek ien e loop van de joaren meerdere peerden had, mor der was één peerd veur heur hiel specioal west, en dat was t schimmeltje. En veural mien mamme was der slim wies met. t Schimmeltje was alles veur heur, ze wist ook krek dat t peerd altied op heur stem reageerde, ook al was ze nog zo wied vot aargens op de boerderij, as t peerd mien moeke heur stem heurde dan begunde er onmiddellek te gunteren, zoas mamme dat zee. Zij bedoelde doar een soort van hinneken met, as teken van herkenning. Mor ook een schimmeltje het niet t eeuwege leven, dus op n gegeven mement was t zover dat der afscheid nomen worden moest van moeke heur favoriete schimmeltje. t Dier haar zien best wel doan, mor de krachten waren op, en mien pabbe besloot t dier te verkopen aan de peerde-opkoper. En dan wieten jem wel woar t op aan ging: op n afgesproken dag en tied kwam der dan een vrachtwoagen veurrieden met “paardenvervoer” op de achterkant, en dan ging t meestal linea recta noar t peerde slachthuus toe.
En doar wol mien mamme niet aan denken. De gedachte kon ze gewoonweg niet verdroagen. Ze wis ook wel dat niet aanders kon, t was e gang van t leven. Mor ze zee hiel stelleg tegen pabbe: As t schimmeltje ophoald word, dan wil ik doar beslist niet bij wezen. Dan goa ik vot. Dan moestoe mor tegen mij zeggen wanneer de opkoper t peerd ophoalt, dan pak ik e fiets en dan goa ik noar t dörp om boodschappen. Pabbe zee dat Bolk, zo hiette de peerdeopkoper bij ons ien e buurt, woensdagmirreg kommen zol, zo tegen n uur of twee. Mamme liep om haalf twee nog eefkes noar achter, noar t schimmeltje om veur de leste keer eefkes over t heufd te strieken, hum even aan te hoalen, en wat woordjes tegen hum e zeggen. En t schimmeltje was eigen, zoas altied. Hij wist ook ja niet wat hum boven e kop hing. Mor dat wist moeke wel, vanzölf. Ze gaf hum nog n leste aai over de kop en ging toen met troanen ien e ogen vot. Ze pakte heur fiets, en de broodmat, heur jute boodschappentas en ging weg, noar n noaburge dörp om wat ienkopen te doen. Ze wol ook wat kleren kopen, en dan moest ze sowieso noar n aander dörp toe. Mamme docht: dan bin ik mooi n pooske onnerweegs, en as ik dan tegen n uur of vier weer thuus ben dan is t peerd vast wel al ophoald. Moeke bleef flink laang weg. En t was wel al tegen haalf vief toen ze weer op t aarf van de boerderij aanlandde. En, wat zag ze tot heur schrik: Bolk liep net met pabbe noar de peerdestaal toe. Wat is der nou aan e haand, riep mamme, t peerd is toch al laang vot? Nee man , zee pabbe, Bolk is der nog mor net, hij is goed twee en haalf uur loater dan er zeid har. Moeke dochde: nou moet ik mij stil hollen, aanders heurt t schimmeltje mij en dan begunt er te gunteren. Mor t was al te loat: ook al was mamme nog wel honderd meter van e peerdestal verwiederd, t schimmeltje haar heur bliksemsgoed heurd, en onmiddellek begunde er e gunteren. Mammen mos schreien, en zij liep achter noar e appelhof achter de boerderij en ging toen verder noar t groenlaand toe, ze mos ook ja nog de twee beesten melken.
Zoas altied har ze van de twee koeien n melkbus vol vrisse melk, moar diskeer was de melk aanlengd met troanen.