t Gebeurt niet zo hiel voak dat der ien eigen dörp zo mor n Bekende Nederlander opdoagen komt. Ien Nuus hemmen we destieds veziede had van onze keunegin, dat was op oafsproak want ze wol heur op e heugte stellen van e vorderengs die zichtboar wadden bij de totoale vernieuwbouw van et veurmoalege kostershuus van de hervormde kerk. Ze was bar onner e iendruk van wat der aalemoal met eigen krachten tot stand kwam. Derk Diek en zien kompanen ontvingen de majesteit ien et veurste gedeelte van wat Dörpshuus De Vrijborg hieten ging. Heure majesteit zat feilek dus ien e veurmoalege veurkoamer van Tjeert en Sietske de Boer.
Een aandere keer dat der een bekend perzoon zien gezicht zien liet ien Nuus was niet op oafsproak, want toen roakte VVD-stoatssecretoares Henk Koning met zien woagen ien n heftege regenbui van e Rieksweg , en donnerde met zien dienst-Volvo en dito sjeffeur van et talud van de A7. De dienstauto kwam op et dak, met e wielen omhoog, te belanden ien n stuk gruunlaand van n Nuusmer boer, die der niks van ien e goaten har dat een onnerminister net n veilege landeng moakt har ien zien weiland, tussen zien beesten die heur verwonnerd oafvroegen wat dizze auto ien heur laand dee.
Et dörp woar ik oorspronkelek weg kom het ok ervoarengs opdoan met et ontvangen van Bekende Nederlanders. Op n bepoald mement wer der ien t dörp et zeuvenhonnerdenviefteg-joareg bestoan van dizze nederzetteng vierd. Ploatselek Belang har n spezioale feestkemmissie ien et leven roepen om der n geweldeg feest van te moaken, dat mor liefst n hiele week duren ging. Uut Zuudloaren kwam n immense feesttent onze kaant op, woar niet minder as duzend perzonen onnerdak kriegen konnen. Elke dag van e feestweek was der wel wat te doen: veur e kleintjes kwamen Peppie en Kokkie laangs, die konnen zij hiel best van e tillevizie. Veur de puberjeugd was der de Duutse rockband Kraftwerk, bekend van heur hit Autobahn. Veur de wat ollere minsen die hielden van wat meer rustege meziek kwamen de muzikanten gebroeders Brouwer, de Nederlands-Franse zanger Dave en noatuurlek uut et Noorden onze eigen Imca Marina.
De slotoavend viel vanzulf op e zodderdag – dat moest ja t onvergetelek hoogtepunt van dizze bezundere week worren. De volgorde was deur e feestkemizzie zodoaneg ien kanner zet dat der om acht uur begonnen wer met e trompetmeziek van e populaire gebroeders Brouwer. Om kwart veur negen zol dan de van tillevizie bekende zanger Dave zien tophits heuren loaten. Van kwart over negen tot tien was et de beurt aan Imca, die de stemmeng der hiel best ien moek met heur metzingers, en spezioal veur et noordelek pebliek noatuurek nog n poar Grunneger nummers.
De feesttent was stief uutverkocht, tot de leste stoel was aales bezet, en deurdat et bier et ienmiddels overnommen har van e kovvie kwam de stemmeng der al best ien.
Et absolute klapstuk zol dan om tien uur worren de beroemde Amsterdamse accordeon-speuler John Woodhouse, de artiestennoam van Johnny Holshuijsen. Mien ollelu harren der niet zo bodde veul ienterezze ien om der hinne te goan, mor omdat John Woodhouse kwam harren ze mij vroagd om veur heur ok mor n koartje te kopen veur e slotoavend. Destieds studeerde ik veur et derde joar ien Grunn,mor s weekends kwam ik nog regelmoateg thuus. Pabbe zat destieds ien n rolstoel dus wij harren ofproat dat ik hum ien e rolstoel noar de feestent brengen zol, en mamme zol met ons metlopen. En dan zol ik heur om elf uur weerom hoalen, as et optreden van Woodhouse der op zat. Ik bleef thuus en heurde ien e verte wel de gezellege klanken van e feesttent verderop over t laand noar ons huus toe kommen. Noa kwart over tien wer et stil, der kwamen gien harde geluden meer deur et dörp hinne, wat ik vremd von, want nou moest Woodhouse toch optreden.
Afijn, t wer elf uur en volgens oafsproak ging ik noar e feesttent om mien olders op te hoalen. t Duurde eefkes veur ik bij heur kommen kon, want t was smoordrok ien e tent. De bejoarden en de rolstoelers zaten hielmoal veuraan, en toen ik bij mien ollelu kwam heurde ik van moeke al dat ze n geweldege oavend had harren, mor dat John Woodhouse schanne genog niet opdoagen kwam. En t was elf uur, et bier zat ien e aanwezege toeschouwers en een poar mannen ien e rieg achter mien pabbe begon zien rolstoel al op en neer te bewegen met heur bienen. Doar har pabbe nou zo zachtjes aan wel genog van – en zee: loat die accordeonman mor, ik geleuf et zo ok wel.
Geweldeg keboal
Veurzichtjes manoevreerde ik de rolstoel deur e tent noar e uutgaang. Mamme liep veurop, en pabbe en ik volgden met e rolstoel. Wij liepen rusteg over de hoofdweg terug noar huus, en net toen we et tuunhek deurreden heurden wij ien e verte dan n geweldeg keboal uut e feesttent kommen. Omroeper Henk van der Loan, hoofdmeester van e legere school, brulde deur zien microfoon: Dames en Heren: we hebben er lang op gewacht, maar hier is dan de topartiest van vanavond: JOHN WOODHOUSE, en ik heurde et volk al te keer goan. Toen et gebrul minner werd heurde ik de accordeonklanken over t laand hinne kommen. Ik von et wel sneu veur de ollelu, mor ze wadden bliede dat ze weer thuus wadden. Ze harren meer as n uur wacht ien t volle feesttent, met veul aanschoten pebliek, ze verlangden der niet noar terug.
Zundagmörgen ging ik noar mien kammeroad, die woonde nog bij zien olders thuus. Zien pabbe en mamme vertelden dat zij wèl ien tent bleven wadden, zij harren wacht op et optreden van Woodhouse. Ik vroeg aan mien kammeroad zien mamme wat ze der van vonnen har. Och, zee ze, de meziek was wel oardeg, mor de man gedroeg hum zo vremd: iedere keer as er een liedje speuld har dan hing er noa er applaus as n slappe pop over zien accordeon. En noa et leste nummer bleef er wel goed drie menuten over zien ienstrument hinne hangen, wij vonnen et mor roar. Ik zee tegen pabbe, dizze man kon wel dronken weden.
De woare oafloop wer n poar doagen loater bekend. Mien kammeroad zien ollelu harren proat met n lid van e feestkemizzie. Hij vertelde dat e zoak hielmoal uut e klauwen lopen was. Noa zien optreden harren ze tegen de artiest Woodhouse zeid dat ze e helft van zien gage ienhollen zollen, omdat er meer as n uur te loat arriveerd was, en dat der zulfs al minsen noar huus goan wadden. Doar har Woodhouse niks met te moaken zee er. Zien volle honorarium mos op toavel kommen. En hij kon der niks aan doen dat er zo loat was, want hij was ien e file terechtkommen ien Nieuw Weerdinge. Doar hemmen wij gien boodchap aan zee e feestkemmissie, en wij leggen de zoak veur aan et bemiddelengsbureau woar wij joe boekt hemmen. Toen wer de man roazend lelk, zee et lid van e feestkemizzie. Hij gaf onze veurzitter Harm een opdonner tegen zien borst aan zodat er omviel. Dat lieten wij niet op ons zitten, en Woodhouse zaag wel ien dat er et tegen vief woedende boeren niet redden zol, en hij vluchtte toe e nooduutgaang van e tent uut, met de kwoaie boeren achter hum aan. De beroemde muzikant vluchtte op zien lakschoenen bij ons deur et gruunlaand, keek nog eenmoal achterom en zag tot zien geluk zien Mercedes stoan aan de overkaant van e sloot. Hij nam een flinke roam en hoalde nog mor net de overkaant, en sprong toen fluks toe zien Mercedes ien. Hij gaf gas, en weg was er. Zien lakschoenen har er onner de modder. n Bezunder oavend, Woodhouse met lakschoenen deur t gruunlaand. Mor, met goeie oafloop, zee er, want de zoak is oafdoan, en wij maggen e helft van t geld ienhollen. Ienderdoad, n oavend om nooit te vergeten!