Hemmen jem dat nou ok, as je de leste weken ien e krant lezen dat een verkeersruzie uutdraaid is op houwerij, met uuteindelek ziekenhuus en rechtbank? Twee incidenten , één ien Azzen en één in e Stad Grunn, beide met levenslaange gevolgen. Het roakt mij ieder keer weer, mor verboazen doe k mij der niet over. k Heb ja zulf ok zowat aan e haand had, en t is mor net goed oaflopen.
Nog mor n poar joar leden, fietste ik twee moal doags het vaste stukje Niebert-Boerakker, noatuurlek ien gezelschap van mien Duutse herder. Hij is ien e kracht van zien leven, en raust noast mij aan e fiets. As ik vrachtwoagenchauffeurs die mij oaf en toe eefkes toespreken uut t geopende roamke van heur truck geleuven mag, dan lopt onze hond zo gemiddeld 35 km per uur. Dat holdt ien dat ik acht menuten doe over de 4 kilometer van ons huus, noar t bordje met bebouwde kom Boerakker en weer terug noar huus. Ik zet dan het keukenklokje op nul, en as ik weer met e hond toe e keuken ienloop zie ik dat der precies acht menuten verstreken bennen. Zo doe k dat al hiel laang, de hond is der wies met, want hij het energie te over.
Mien verhoal het hum ien werkelekheid oafspeuld aan t enne van november, 2014. Op n deurdeweekse dunderdagoavend zeg ik tegen mien vrouw: Ik fiets nog eefkes met e hond noar Boerakker, ik in der zo weer. Veurzichteg hur, zeid ze, t is al pikkedonker ien buten. Ik antwoord weerom:
Ik kiek goed uut, en e hond ok, want die wiet al sekuur woar dat er oafremmen moet, of hiel goed uutkieken. Tot zo.
Ik fiets de De Boerstroat uut, t valt mij op dat t nog mor net tien over haalf zes is, en alle stroatlanteerns branden al. We goan echt de wintertied ien e muit, dat is wel dudelek, en t is ok knap fris, zo n groad of vier boven nul. Donker en kold, mor t het ok wel weer wat, dizze leste weken veur Sunterkloas en Kerst. Ik raus met e hond noar Boerakker, keer bij t keerpunt Hoofdweg/Boerakkerweg en raus weerom noar Nijbert. De hond dut onnerweegs nog eefkes n plas, en dan weer vol-tempo verder. Ik kom met n goeie gang op e ket weer ien e buurt van Auto- en Bedrijfswagenbedrijf Veenhuizen, as ik zie dat der ter hoogte van e iengang van t autobedrief een grode witte bestelbus midden op t fietspad stijt. Hij blokkeert veur mij de weg, dus ik moet oafstappen. Der blift nog net n stukje oafwotterengsgeut over tussen de ziedkant van e witte bestelbus en t grote stoalen hek op e grens van t autobedrief, dat der veur bedoeld is om t ienbrekers onmeugelek te moaken om zo eefkes een mooie auto met te klaauwen.
Elk mens het ja zien rechten, dus ik ok. Ik roep ien t schiensel van e stroatlanteern: Hé meneer, dit is fietspad hè?
De oafwotterengsgeut leit wat dieper dan t fietspad, en terwiel ik oafstap ien t geutje schot mij de kramp ien t linker been. Ik wor sjaggerijneg vanwege dit onneudege oponthold, en dink bij mijzulf: wat n onverstand, zowat, mor ja, t gebeurt ja doageleks overal ien Nederland. En de bestuurder, die zal al wel aargens binnen wezen bij t bedrief, doar is nou gien spoor van te zien. Ik bin net met wat geworstel deur t smalle geutje lopen, de hond aan de lien achter mij aan – en dan zie k opeens met n flits ien t licht van e lanteernpoal dat de bestuurder nog bezeg is zien bestelleng toe e bus uut te hoalen. Ik denk: k kin der nou nog wat van zeggen, dus woarom niet? Elk mens het ja zien rechten, dus ik ok. Ik roep ien t schiensel van e stroatlanteern: Hé meneer, dit is fietspad hè?
De man die zien bestelleng al ien e hannen het stopt zien twee deuskes weer terug ien e bus en komt recht op mij en e hond oaf. Wat had jij? zeid er tegen mij, of dacht jij soms dat ik bang ben voor die herder van jou? Echt niet, ik draai hem zo de nek om, ik heb t al es eerder gedaan. Zo moeilijk is dat niet hoor, geen probleem. Ik bin verbouwereerd en loat e man uutroazen. Onze herder het doar niks met te moaken zeg ik, ik wil zeggen dat dit fietspad is en dat joe de deurgang blokkeren.
Dan begunt de chauffeur te roateln. Hij zeid: vanmorgen om half zes ben ik begonnen met pakketten rondbrengen, t is nu alweer bijna zes uur den nog lang niet klaar. EN DAT KOM T DOOR JULLIE, zeid er, OMDAT JULLIE ZONODIG DIE SINTERKLAASPAKKETTEN OP TIJD IN HUIS WILLEN HEBBEN.
JÚLLIE ZIJN DAAR DE OORZAAK VAN. Ik kin mij niet herinneren dat wij n sunterkloaspakje besteld hemmen, mor ik reageer mor niet meer, dat liekt mij wel zo wies. De man roast mor deur: hij zeid: Ik ben twaalf uur onafgebroken in touw, en ik heb doodeenvoudig de kracht niet meer in mijn handen om de bus op de verhoging van de parkeerplek van dit bedrijf te zetten. Ik begriep dat de kwoaegheid van de man t gevolg is van totoale fysieke onmacht, en ik toon begrip. Ik zeg dat t niet goed is veur n mens as er voortdurend overvroagd wordt. De man komt tot bedoaren en begunt te schreien, zo mor ienenen. De troanen lopen hum over e wangen.
Ik bin der stil van en leg mien haand op zien scholder. Ik loat hum eefkes begoan, en zeg dan zachtjes tegen hum: eerst mor even bijkommen, en dan veurzichteg verder noar huus. Ik wens joe ien aal geval Welthuis. Hij is kalmeerd, en pakt zien beide deuskes weer toe e bus uut en brengt ze alsnog noar Veenhuzen. En ik bin ok onder de iendruk: zo makkelek hemmen je dus aanleideng veur ruzie ien t verkeer. Ien dit geval is t net goed oaflopen, mor har ik aanders reageerd dan was t net zo oaflopen as ien Azzen en Grunn. Soms kin n eenvoudeg woord van begrip wondern doen.
Mor of ik t nog een keer duurven zol, dat wiet ik nog zo niet.
Bert Weggemans