Twee moand leden ging mien verhoal over e Politie Training bij ons ien e De Boerstroat. Bliekboar waren der veul minsen die dat lezen hemmen, want Met getrokken pistolen trok n dikke driehonderd lezers, tot zover n record aantal views van mien verhoalen veur Dit Is Westerkwartier
Ditmoal gijt t over een eernse gijzeling bij ons ien t dörp.
t Is vittien juli, midden ien e zummervekaansie, dé Nationoale feestdag ien Frankriek. Bij ons ien Nijbert het t de hiele dag knap warm weer west, te warm ien aal geval om met e hond te lopen of te fietsen. s Oavends tegen n uur of haalf elf, dan is t nog net licht genog, zeg ik tegen mien vrouw: ik pak nog eefkes e fiets, en neem e hond ok met. t Is nou gelukkeg niet meer zo warm en benauwd as vandoag overdag, t moet te doen wezen veur hond en boas, dink ik zo. Hest groot geliek jong, zegt mien vrouw. Doe hast e hond der vanmirreg ok hielemoal gien plezier met doan. Nou, veul plezier hur!
Ik pak e leren honneriem met, jas huuf k beslist niet aan, ik vertrek ien T-shirt richteng Boerakker Carpool. De hond lopt ien stoadeg ritme noast mij aan e fiets, hij is wis ok wel bliede dat er der eefkes uut kan, zo loat op e oavend. t Is uutzunderlek stil ien buten. Gien verkeer op e Mölnweg, zulfs gien fietsers bij t pad. Ik en e hond hemmen e wereld veur onszulf, zo liekt t wel. Ik steek bij e rotonde de weg over noar e Boerakkerweg. Ok hier één en al stilte. Dat t al oavend is kin ik ok wel zien, want de stroatlanteerns brannen al n pooske , en ze brannen ok allemoal. Eileks wel n mooi gezicht zo, dizze oavendschemering met de lanteerns als versiereng, zo liekt t mij tenminsten toe.
Ik miemer nog n beetje ien me zulf: net n mooi stukje zo van e De Boerstraat noar e Carpool. De hond wiet t secuur woar er stoppen moet, wij hemmen dit stukje al zo voak afleit met ons beiden, ik op e fiets, en hij op zien benenwoagen. Ik overzie e hiele Boerakkerweg, der is gien verkeer te bekinnen. En zulfs boven op t viaduct aan e Rieksweg komt der hoast gien verkeer veurbij.
Biezunder, dink ik nog bij me zulf, as ik de Caropool weer achter mij loat en weer t fietspad op goa, terug noar huus. Wij steken met n beiden e oprit noar e Stad over, en dan is t net of ik toch wat geluud heur, ien e verte, ien e bocht van e Boerakkerweg richteng Nijbert. En dat k mij niet vergist heb bliekt wel as ik dizze bocht noader. Het geluud is gien gewoon geluud meer, moar n hiel hard krijsend geluud dat aal harder word as in dichterbij kom. Wat t precies is kin ik niet zien, doar is t al te donker veur, mor ik zie wel wat schaduwen op t midden van weg en fietspad, en dankzij t licht van de stroatlanteern kin ik zien dat t schimmen bennen van een of ander dier. t Bennen der trouwens knap veul, en t geluud wordt aal angstaanjoagender. Zo hard, dat ik onbewust dinken moet aan t lewaai van de vliegtuugmotoren as t toestel hum kloar moakt veur vertrek. Ik viend t langzoamerhaand niet echt leuk meer, ik kom aal dichterbij en zie een twintegtal beesten stoan, ze stoan op e achterbenen, bennen ien totoal hoast wel n haalve meter hoog, en ze hemmen zo te zien hiele felle fonkelende ogen, scharpe tanden en t liekt hoast wel asof t hoar wat ze boven op e kop hemmen met eulie of zo achterover kamd is. En heur huud is zwart, glimmend en glad. Ik moet der toch langs, dink ik bij mijzulf, en ik fiets stoadeg aan deur. Mor dan moet ik stoppen, want ze versperren mij en de hond e weg. En ze goan aldernaost te keer, ze sluten mij en e hond ien, en ik kin gien kaant meer uut. n Stuk of tien beesten stoan um mij en e hond hinne en moaken ofgriezelek lewaai, een van e beesten komt al gierend op e hond af en wil hum aanvallen. Dan kom ik langzoam tot bewustzien, ik begun zulf ok verschrikkelek te schreeuwen, en stuur e hond er op af. Eefkes deinzen e beesten wat terug, net genog veur mij en e hond om der langs te kinnen. Ik sleep e hond aan e fiets met en scheur der vandeur. Ik kiek op mien arms en ze dat e hoartjes op beide arms recht overinne stoan. Ik kiek nog n keer vol ongeleuf achterom en zie dat ze nou midden op e rieweg stoan. Der komt n auto aan die ok veur heur stoppen moet, ze loaten hum der niet langs. Terwiel het ongeleuflek haarde geluud aal mor deur gijt zie ik dat e auto deur e middenberm de beesten over t gras veurbij gijt. Stapvoets. Dan kommen der nog n poar auto ’s aan die ok de deurgang versperd wordt. Ze volgen t veurbeeld van e eerste auto en goan deur de middenberm verder. Ik besef langzoamerhand wat mij en e hond, en n handjevol automobilisten overkommen is: wij waren eileks niks meer of minder as gijzeld deur n stel grode beesten die afgriezelek veul lewaai moeken. As ik oversteek noar t fietspad langs e Mölnweg heur ik ter hoogte van e veurmoalege bakkerij van Jans de Boer aal nog dat verschrikkeleke geluud.
Ik kom bij huus aan, en zet gedachtenloos mien fiets onnerdak. Ik moak e riem van e hond lös en stap eefkes loater toe de woonkamer ien. Mien vrouw zit n boek te lezen, mor het deur dat er wat gebeurd is. Wat ziest er uut jong, is der wat gebeurd, vragt ze. Ik vertel heur wat ik metmoakt heb, en dat k der nog doaneg van onner e iendruk bin. Ik loat heur mien arms zien, en mien vrouw zegt votdoalek: hest t hoar op dien arms nog recht overinne stoak, ik kin mij t veurstellen hur, ik wiet niet hoe as ik reageerd har, misschien har ik nog wel harder gild as die beesten.
n Week loater is der ien e Vrijborg ien Nuus n oavend van t Grunneger Landschap en van Stoatsbosbeheer. Ik goa der hinne, en vertel ien e pauze aan boswachter en beheerder wat ik de week derveur metmoakt heb. As ik hum mien verhoal vertel stoan e hoartjes op mien arms weer rechtoverinne.
De Boswachter reageert rusteg en zeid: Ik kin me niet veurstellen dat joe aanvallen bennen deur dieren die hier ien t wild leven, die goan niet op minsken af. Hij pakt zien laptop derbij en laat mij dan een aantal afbeeldengs zien van marterachtegen. As ik e juuste foto zie wies ik hum aan.
Ah, zeid de boswachter, dat bennen otters, meneer, en die leven hier bij ons niet ient t wild. Mor ik geleuf joe op joen woord hur, want ik zie de schrik ien joen ogen nog. Wieten joe wat ik denk: t bennen otters west die ontsnapt bennen uut e otterstation vlakbij de Fries-Grunnegse grens. Ik heb der aal wat over lezen, onverloaten harren stukken goas van de otteropvang deurknipt, en toen bennen der en koppeltje otters ontsnapt, en die bennen de vrije roemte ien goaan.
Toen was mien hart gerust, ik har t mij beslist niet verbeeld, t was echt. Een aantal menuten was ik gijzeld ien e bocht van e Boerakkerweg, net as n aantal automobilisten die der ok niet langs konnen.
n Gijzeling ien Niebert, ons eigen Nijbert. As k der aan dink goan mij de hoaren weer recht op e arms stoan.