MARUM-Het was eigenlijk een heel ‘lullig’ tikje, die laatste slag van de hamer waarmee burgemeester Kosmeijer het einde van de gemeente Marum bezegelde. Niemand kon het ook zien, want het zicht werd ontnomen door vlaggenvertoon van de acht dorpen. Bestuurders van de plaatselijke belangenverenigingen hadden die op het einde van de laatste raadsvergadering naar binnen gedragen. Bij de vele afscheidswoorden werd geen traan gelaten. En toch stemt het einde van de gemeente Marum wel een beetje verdrietig.
Voor Tineke Homans is het ‘no use crying over spilled milk’. Altijd tegen de herindeling geweest, maar net als met gemorste melk heeft het geen zin om er over te huilen. Dit was Gemeente Belang Marum waren haar laatste woorden. Maar niet nadat ze nog een boodschap mee gaf aan de nieuwe gemeente: “Een gemeente is geen bedrijf. Burgers kunnen we niet opzeggen. Een gemeente kunnen we niet opzeggen. Ook al is een klant nog zo vervelend, je kunt je eigen dienstverlening ook niet opzeggen. Blijf met elkaar communiceren.”
De burgemeester wijdde enkele woorden aan elk raadslid. Voor Tineke: “Je was kritisch en wantrouwend tegen partijen en het college. Maar ik weet dat je het uit het diepst van een goed hart doet.” Tegen Holsappel, volgens oud-burgemeester Van Bekkum ondanks een kleine fractie, iemand met de meeste invloed: “Een
doorgewinterde bestuurder en politicus. Strikt en sturend als hij denkt dat het noodzakelijk is of als hij denkt dat het hem beter uitkomt.” Daarvoor had Kosmeijer net te horen gekregen van Holsappel dat hij na zijn benoeming als een van de eerste punten het opheffen van de gemeente Marum moest behandelen. Kritisch was Holsappel nog even over het jaar uitstellen van de herindeling. “Dank voor je inzet, ook namens Tineke”, sneerde hij nog even en dat kan in Marum
Typering raadsleden
Alle raadsleden kregen een typering mee van Kosmeijer, waarvan hier een bloemlezing in alfabetische volgorde: Henrica Bergsma : water en beton, water en koraal; Ina van Deventer: Tiny Houses; Auke Dijkstra: buiten vergadering vaak samen sigaretje gerookt, jij gestopt; Pascal van Dijken: zou niet schuwen er met gestrekt been in te gaan, bij die uitlating gebleven; Reinette Gjaltema: vlinder fladdert frivool al weer naar ander onderwerp; Isolde den Haring: groot enthousiasme en stevige ambitie om wat te bereiken in de politiek; Meindert Jager: de brandweer; Frank Jongsma: in schaduw van een groot politiek bestuurder met zekere omvang (Holsappel) nooit verbleekt; Tieme Kiesbrink; al jaren ook actief in voetbalwereld; Hans Koenders; sociaal democraat, katholiek, bourgondiër en golfer; Silvia Noorda; ziek, politiek bezig om mensen in hun kracht zetten, nu om je heen staan om jou in je kracht te zetten; Cynthia van Putten: je was dit keer op tijd: 2, 3 max 5 minuten te laat of te vroeg; Harry Stomphorst: er met gestrekt been in, ik reageer vaak als gebeten hond maar persoonlijke verhouding heeft het nooit in de weg gestaan en Peter de Vries: te weinig van je kunnen beleven, periode tekort. Het antwoord van Kosmeijer aan Peter over de niet beantwoorde mails door de gemeente zal ten eeuwigen dagen nooit meer geschieden.
Wie trouwens denkt dat er rust in de bestuurlijke tent is gekomen, komt volgens Koenders bedrogen uit. “Over vijftig jaar bestaat de gemeente Westerkwartier niet meer, dan zijn we een landsdeel, wellicht over landsgrens heen.”
De bode Riemer Korsaan en spin in het web Klaske Buursma werden speciaal in het zonnetje gezet. Riemer zorgde er onder meer voor dat de burgemeester op tijd en met stropdas om naar huwelijksjubilea ging. Klaske werd door Harry Stomphorst de ‘feitelijke burgemeester van Marum’ genoemd: steun en toeverlaat voor het college en de raadsleden. Zij weet alles. Kosmeijer herinnerde er even aan dat ze een keer stiekem de ambtsketting om hing.
Mooi geschreven, Simon