Messchien hemmen jem wel es heurd van t Wottersportcentrum ien Leptert, en woarschienlek bennen jem der ok al wel es west. Mooie combinoatsie van Dörpshuus en kanoverhuur, met n kleine campeng der bij, op n prachteg plakje ien t Westerketier. Veur mij is t één van e meest idyllische plakjes die ik mij veurstellen kin. Ien ale joargetieden vien ik t gelieke mooi. Zummers vanwege ale drokte van fietsers, kampeerders en van bootjes die af en aanvoaren van en noar t Leekstermeer. Ien veur en noajoar de stilte – regelmoateg verbroken deur e jongelu van de scouting Wotterbevers, ien eerder tieden nuumden wij ze padvienders. En s winters, as t tenminste goed vroren het, mooie opstapploats veur as jem scheuveln willen over t Leekstermeer, of eefkes verder d aander kaant op richteng Zuudhörn. Ik heb beide kaanten al verscheiden keer scheuveld, en beide richtengs kinnen mij bekoren.
n Kano hemmen we der ok wel es huurd, deurgoans twee, een grotere veur onszulf en veur ons wicht, die kon mooi met ons metvoaren, en de beide jongemannen soamen ien een tweepersoonskano. As jem wat verder goan richteng Enumatil zallen jem ontdekken dat der mooie routes beschikboar bennen veur kanovoarders. Je kinnen zo n route volgen zo ver as je willen, en overal kinnen je wel ergens oafsloan as je kiezen veur n körtere of laangere route. Zo is de route van Enumatil noar Noordwiek hartstikke mooi as je lekker voaren willen, mor ok weer niet te laang.
Wij harren onze kanovoart al achter de rug, en keken der met veul plezier op terug. Poar week loater harren we wel weer es zin om eefkes laangs t Leekstermeer te fietsen met e kiender, en vanzulf hollen je dan wel eefkes aan bij de Kanoverhuur ien Leptert. De kiender konnen heurzulf n ijsco ophoalen, en bleven achter bij de aanlegsteiger woar minsken met heur boottochtje begonnen, of woar ze aanleggen konnen as ze de voartocht achter de rug harren. Mien vrouw en ik stonnen doar zo n beetje aan de uterste rechter kaant, gewoon te genieten van wat zich alemoal veur ons oafspeulde. Gewoon kieken kin dan zo mooi wezen. Genieten van minsken die genieten, wat is der mooier dan dat?
Op n mement kiek ik over mien scholder noar t terras van t dörpshuus, woar de kiender heur ijsco opeten. Ik zie dat ze zo n beetje haalverwege bennen, en zeg tegen mien vrouw dat we nog gerust eefkes stoan blieven kinnen, want de ijsco ’s bennen nog mor haalf op.
En met dat ik achterom kiek zie ik op t parkeerterrein achter t dörpshuus n hiel gezin uut n grode auto stappen: pabbe, mamme, twee jonge kereltjes van ik schat vief en zeuven joar, en n peutertje van ik schat n joar of twee. En de kiender heur oma, want die was ok n dagje op stap, met heur kiender en kleinkiender. En op t dak van e grode lichtblauwe Volvo leit n laange, smalle kano, niet van holt of van kunststof, mor van aluminium. Dit soort kano kinnen wij niet: aluminium, laang en smal – zo is t nog nooit vertoond, veur zover wij wieten.
Dan stapt pabbe toe de boot ien, en is der nog één bescheiden plakje vrij veur oma
Afijn, pabbe begunt geroutineerd de touwen lös te moaken woar de kano met vastmoakt is aan de imperial op t dak van de Volvo. En het duurt mor eefkes of pabbe en mamme droagen de boot van e parkeerploats noar de aanlegsteiger. Mien vrouw zeid: zollen ze nou eernswoar met dizze boot t wotter op goan? Ik kin t mij host niet veurstellen, want dit bootje is mij veuls te smal, ien aal geval veur zoveul minsken. Want t was dudelek dat t hiele gezelschap een tochtje over t Leekstermeer moaken wol. Mor ja, messchien is t wel n nij soort wonderboot, want de techniek stijt tegenswoordeg ja veur niks, zeid ze der nog achteraan. En joa hur, doar gijt het superlichte bootje te wotter. Pabbe stijt der geroutineerd bij te kieken, as zien beide zeuntjes achter n kander toe de kano ien klimmen, dan volgt mamme met heur peutermeiske op de arm. t Bennen wel verantwoordeleke olders, zeid mien vrouw, want t kleine meiske het n keureg oranje veilegheidvest aan over heur kleertjes. Dan stapt pabbe toe de boot ien, en is der nog één bescheiden plakje vrij veur oma, die as leste toe de kano ienstapt. Pabbe geft zien schoonmoeke n haand en hoalt heur veileg aan boord.
Totoal overstuur
Tenminsten, dat dochden wij. Mor dan gebeurt et: Mèt dat oma op heur ploatske zitten gijt, en pabbe de boot van de steiger oafduwt, wordt et evenwicht ien e boot verbroken, en ien minder as n haalve seconde slagt de boot om, leggen ale minsen onder t wotter, en leit de kano met de bodem omhoog op t wotter van de tocht noar t Leekstermeer. t Is n hiel spektoakel: minsken op e kaant bennen verschrikkelek schrokken, en ale opvoarenden kommen één veur éen deurnat weer boven wotter. Mor dan slagt de schrik ons alemoal om t haart: want woor is t kleine meiske bleven? Pabbe het ienmiddels de angst dumendik op t gezicht stoan en duukt ien n flits deur t brune wotter noar de bodem van de tocht: gelukkeg zigt er voag wat oranje schemeren ien t donkere wotter, en hij komt binnen n seconde weer boven met zien dochtertje op e aarm. Je m kinnen je wel veurstellen dat t meiske et op n brullen zet, ze is totoal overstuur. Dat warren der aanderen ok, mor nou ze zien dat t meiske boven wotter is, bennen ze al weer wat geruster. Ik stoa veuraan en steek mien arms uut as pabbe zien dochterje optilt en heur aangeft noar mij toe. Ik pak t meiske veileg tegen mij aan, de olders, de beide jonges en oma worren ok op e wal holpen, en as pabbe noast mij stijt geef ik zien heveg geschrokken dochtertje aan hum terug. Wat waren ze bliede dat t alemoal goed oaflopen was. Zij harren alemoal n nat pak, mien overhemd droop ok van t wotter dat van t kleine meiske oafliep – mor dat was alemoal snel weer te verhelpen. Mor de boot hemmen ze mor loaten veur wat er was, hij wer ongebruukt weer op et dak van e Volvo leit.
Zoas zo voak har mien vrouw n veuruutziende blik: t leek heur al niks, zo n lichtgewicht bootje veur zoveul minsken, en ze kreeg geliek. Mor die aluminium boot èn oma die as leste ienstapt vergeten wij van ons leven niet weer.
