t Is woensdagmirreg de zesden juni 2018. ’t Is prachteg mooi zunneg weer hier bij ons ien e J H de Boerstroat ien Nijbert. Echt al van dat zömmerse weer terwiel dat de zömmer nog begunnen moet. n Licht lauwe bries striekt bij ons deur e tuun, ik zie de bladjes van de struken zachtjes bewegen.
’t Kon minder”, zeg ik tegen mien vrouw die op dat mement boven op e studeerkoamer de exoamens van heur leerlingen zit noa te kieken. “Doar hestoe wel geliek aan mienjong, zeid ze, mor ik heb der zulf niet zo biester veul aan, want ik zit hier binnen met mien neus op t papier de puntentelleng nauwkeureg op te schrieven. Je kinnen bezwoarlek buten zitten goan de exoamens noa te kieken, want reken mor dat je gauw genog afleid worden van t waark. Allenneg dat gezang van die vogels doar word ik al doesterig van ien e kop”.
Ik heb over drie kwartier n afsproak met e mondhygiënist ien Moarem, k heb de hiele mörgen ien e tuun aan t waark west en ik zie der uut as n swarver, overal stof, swet en zaand. En ik vien t niet zo fatsoenlek om doar ien die hoedoanegheid ien e stoel van mien behandeloar ploats te nemmen, dus ik moak noag gauw eefkes een warm bad kloar veur mezulf, dan kin ik t swet wel afspoelen.
As ik goed genog reinegd bin en ik toe de badkuup uutstappen wil, heur ik ien e verte n geluudswoagen aankommen, jem wieten wel, t geluud van zo n megafoon die voak bruukt word deur poletieke partijen vlak veur de verkiezengs. Of deur de minsken die ien zo n rekloameauto van t circus de minsken lekker moaken wil veur n bezoekje aan t circus:” ‘Mensen, komt dat zien, komt dat zien’. Mien vrouw heurt t geluud ok, en zeid, “nou, doar bin ik lekker met, ze hollen mij wel bodde van mien exoamens of. Hé wat n lewaai!
Mor dan holt t geluud stil bij ons veur t huus, we kieken beiden van boven af noar beneden en wieten niet wat we zien: een blaauwachtege personenauto stijt scheef midden op e kruseng van Lichtboom, Maalstoel en J H de Boerstroat – de woagen is omsingeld deur zes politieauto’s en tegen dat wij echt alarmeerd bennen heuren wij een vrouwenstem deur de megafoon dudelk aanwiezings geven: “Kom heel langzaam en voorzichtig uit de auto, ga op uw knieën zitten en leg uw handen in de nek.” Wij zien op dat mement een lange, getinte manspersoon met kalend hoofd langzoam uut e auto kommen en de bevelen opvolgen. Tiedens dat de man uut e auto stapt stoan der vier agenten in uniform vlak bij hum en richten ieder hun pistool op de onderbenen van dizze man, die kennelek wat uutspookt het wat niet deur de beugel kon. Vrouw en ik vulen de rillengs over onze lieven goan. Wij kieken groag inspecteur Frost en Inspector Morse, mor dit is toch eerns woar hiel wat aans: een mens wordt deur vier andere minsken met pistolen onder schot hollen, en eefkes loater ien e boeien sloagen. Dat leste is pienlek, want de verdachte schrouwt t uut van e pien: ‘Au Au, dat doet verrekte zeer man, kijk uit’. Mor de agenten hemmen der gien medelieden met en zetten de aanholleng gewoon deur. Dan klinkt der opeens een andere vrouwenstem, zo te heuren is t de stem van onze overbuurvrouw Yvon, die met paniekerege stem schreeuwt: “Kijk uit, er zit nog iemand achterin, kijk uit!” Op dat moment richten de vier agenten hun pistolen op de achterbank, mor doar zit zo te zien gien minsk ien. De achterklep, heur ik iemand schreeuwen: hou die onder schot. n Agent met kogelwerend vest moakt veurzichteg de achterklep open, en terwiel zien collega ’s met getrokken pistolen veur e achterbak stoan, deur t mor eefkes of der komt ok een manspersoon uut de achterklep te eurschien. Ok dizze persoon wordt met vier geloaden pistolen onder schot hollen. Terwiel de eerste verdacht geboeid tegen de rechterveurbaand aanknield zit, wordt de tweede verdachte op e zulfde manier aanhollen: handen ien e lucht, dan op e knieën, en dan ien e boeien.
Mien vrouw en ik wieten nog aal niet wat der zuch hier veur onze ogen afspeult. We maarken allebei dat we n verhoogde hartslag hemmen. Een aanholleng met groots vertoon gewoon hier bij ons ien e J H de Boerstroat. Wij wonen hier ienmiddels al vief en derteg joar en hemmen al heil wat metmokt, met Olle Joar en zuks wat as der ok politie bij kommen mos om ongelukken te veurkommen – mor dit, dit, zukswat, hemmen wij ien aal die joaren nog nooit metmokt.
Dan komt der een arrestantenbusje veurrieden, en de beide aanhollen personen stappen zwiegend en geboeid toe het busje ien. Wij kieken mekoar nog mor es aan: Wow, die moaken je toch ok niet alle doagen met.
Vlak veur dat t arrestantenbusje wegrieden wil, en dat agenten die bij dizze actie ienzet binnen weer ien heur auto s stappen, komt der van links uut de J H de Boerstroat een witte personenbus langsrieden, met achterop een wit bord met oranje letters der op: POLITIE TRAINING.
“Dat harren ze ok wel eefkes eerder zien loaten maggen”, zegt mien vrouw. Mor t is beslist iendrukwekkend. Dit vergeten wij niet gauw weer”.
En toen keerde de rust ien e De Boerstroat weer, mor we waren beide veraltereerd.