Soms denken je wel es bij joezulf dat je in de omgekeerde wereld leven. Zuks overkomt je as de man van de Rabo-bank ien Leek mij vertelt dat de rente die ik op een stukje lineaire hypotheek betoalen moet 8% is, terwiel bij alle andere banken ien Nederland veur hetzulfde stukje lening de rente maximoal 4% is. Nou wieten jem net zo goed as ik dat je van banken ien Nederland alles verwachten kinnen, dus zeid er wat je van een bankenman verwachten kinnen – en as ik het hier opschrief is der gieneen die t geleuven wil, mor t is eernswoar gebeurd: Hij zeid tegen mij met n gezicht as n geriffermeerde dominee: U hebt te maken met de omgekeerde rentestand. Dat is een algemeen geldende regel in de bankwereld , of u het nu geloven wilt of niet.
Ienderdoad, ik heur t jem al zeggen: Zo lust ik er nog wel een! Dat heb ik ok tegen de man zeid, mor of ik nou geliek har of niet, ik betoalde bij de Rabo ien Leek het dubbele rentetarief. Je kinnen joe der kwoad over moaken, je kinnen der ok om lachen, en dat heb ik ok mor doan. k Heb hum der met n vette grijns bij verteld dat ik zonder meer dizze regel zol loaten toepassen deur Rabo-Leek as de rente overal in Nederland al laang weer 8% wezen zol. De Rabo-man lachte as n boer die slim koes-pien het.
Ien zo n omgekeerde wereld leefden wij ok dizze zummer. Vrouw en ik gungen n week noar Duutsland, woar we ien drie verschillende hotels onze zummervekaansie vierd hemmen: n dörpke vlak bij Düsseldorf, we konnen doar prachteg wandelen deur t Neanderdal, langs de rivier de Düssel die via dit ploatske rechtstreeks noar de stad Düsseldorf stroomt. En doarnoa noar Boppard, n hiel schier dörpke dat ien de aldergrootste bocht van de rivier de Rijn leit. We harren t aldermooiste uutzicht dat we ooit ien Duutsland had hemmen: vlak aan t wotter, met overal bedrievegheid van vrachtschepen net zo goed as van Cruiseboten die toeristen rondvoaren over de rivier tot en met het Loreley-beeld bij Sankt Goarshausen. Veur de minsken aan boord n onvergetelek gezicht, n unieke ervoareng. En wat zo bezunder was: het weer was ongekend mooi, het was net veur de week dat ok ien ons eigen Nederland op meerder doagen de vitteg groaden Celsius bereikt wer. Ongekende temperaturen, niet dan?
En nou wieten jem ok wel dat je niet elke dag uut eten willen, dat verveelt op n duur ok. Dus van die zeuven doagen harren vrouw en ik besloten dat we twee doagen eileks ok wel genog harren aan n broodje met n echte Duutse Bratwurst. Mor hoe we ok zocht hemmen, ien alle drie de vekaansieploatsen was der gien Imbiss-stube te zien. Ok niet ien het Kylldal, onze leste pleisterploats. Onveurstelboar ien het laand van de Bratwurst. Zoas ik jem al eens eerder verteld heb ien t dörpskraantje van Nuus-Nijbert, ging ik ien de periode van 1990 – 2005 regelmoateg noar Duutsland, om als leroar Engels aanwezeg te wezen bij de Europese exoamens ien steden as Hamburg, Mannheim, Erfurt, Nürnberg en München, woarnoar ik uutzonden wer als examinator veur Engels en Economie. Ik bin der alles met n kander 23 keer hinne west, en uut veilegheidsoverwegengen gung ik aaltied met de trein. Ik heb het er niet zo bodde op om met eigen auto deur t centrum van die grode steden te crossen, op zoek noar school of hotel dan wel parkeergarage. t Is altied bomvol, en veur je der aarg ien hemmen kriegen je n aanvoareng met n andere chauffeur. Dan was de trein wel net zo makkelek. En wat toen hiel gewoon was: op elk Duuts treinstation was der ien aal geval één Imbiss-stube woar as je n broodje Bratwurst kopen konnen, met n grode kop kovvie derbij. Dat heb ik ok best veul doan, want die reizen met e trein duurden n iet zelden zeuven tot elf uur.
Mien vrouw wil t niet geleuven, mor ik heb wel es n Broodje Bratwurst kocht as de trein der al aankwam. Ik har dan nog precies 2 menuten om t broodje te kopen, en met te nimmen aan boord van de trein. Want as n Duuts vertrekbord aangeft dat de trein om 15:37 vertrekt dan vertrekt er ok precies op dat tiedstip, en gien seconde eerder of loater.
En zo kon ik hoast altied wel zo n lekker broodje Bratwurst scoren, t gung eleks altied goed.
Vanuut Boppard harren vrouw en ik van t hotel groates treinkoartjes kregen veur n reis met de Regionoale trein. Hartstikke hanneg, en nog mooi ok. Zo gungen we de tweede dag van ons verblief ien Boppard met de trein noar Koblenz, een prachteg ritje rechtstreeks noast de rivier de Rijn. Mooier kinnen je ja niet kriegen. Mor, ok ien Koblenz, toch best n oarege stad, net wat kleiner as Grunnen, was der gien bratwurst tent te zien. Ongekend, mor woar.
Die beide oavends dat we eileks een Bratwurst pland harren, zowel ien t e ploatske vlak bij Düsseldorf as ien bronwotterstad Gerolstein en bierstad Bitburg was ien velden en wegen gien Bratwurst te zien. Komisch, mor woar. Dan is der, zeg ik tegen mien vrouw, ien die leste vittien joar toch best veul veanderd ien Duutsland, woar ik zo voak kwam en mij ok eigen voel. Jem zallen t geleuven of niet, mor zowel ien Erkrath, vief kilometer vanoaf Düsseldorf, as ien Gerolstein en Bitburg kwammen we uuteindelek terecht bij de Turkse jongens van Döner en Domino ‘s.
De beide Turkse jongens bij Domino ’s vonnen t een eer dat ze ons pizza serveren mochten, dat verwachten ze ja hielmoal niet, een older echtpoar die bij heur pizza eten kommen. Ze vonnen t zo geweldeg dat ze zulfs ien t kleine oafhoalwinkeltje een toavel veur ons dekt hemmen. En in Gerolstein was ok werkelek niks anders open as de ploatseleke Dönertent, eveneens beheerd deur twee aldervrundelekste Turkse jongens. En doar konnen we … n echte Duutse schnitzel bestellen, met verse groenten en n lekker drankje derbij. En wat smoek dat lekker, t was dan wel gien Bratwurst, mor n Schnitzel is toch ok Duuts, of niet dan. Op de dag dat we de terugreis aanvoardden, terug noar huus ien Nijbert, zagen we ‘s mörgens om tien uur ien n weiland aan de openboare weg zo mor n Imbiss-stube: ver weg van de bewoonde wereld. Met tien parkeerplakken ok nog. Mor nou harren we op zo n vroeg tiedstip nog hielmoal gien zin ien n Bratwurst, zo kin t lopen, dinken we dan mor.
En zo hemmen wij een week laang ien e omgekeerde wereld leefd, mor t was wel vekaansie woar we met veul plezier aan terug denken.
Bert Weggemans