Hilbert is mien neefke, n alderoardegst mantje, dat het er aaltied al west. As kiend wad-er slim drok, mor nou er n opschoten kwoajonkje is komt aal meer zien persoonlijkheid noar veuren, en dat is slim mooi om te zien. Toen der nog hiel drok was konnen je hum eileks mor met één activiteit rusteg kriegen, en dat was gewoon met hum met goan om te vizzen. Eénmoal ien t joar kwam der bij ons n dag of wat logeren, en dan naam er steevast zien werphengel met, en zien viskoffer vanzulf met tientallen snoertjes, dobbers en honderden soorten hoakjes. En n scheertje, logisch, en ok n hoakjes verwijderoar. As aaltied wad-er overaal op veurbereid.
t Olle Diep was zien eerste bestemmeng ad-er bij ons was. Hij gunde humzulf en onze jonges host gien tied um fatsoenlek boterham te eten. Hij zat zo gezeid op hiete kolen. Mor afijn, as et brood achter de kuzen was dan wer et hoog tied om richteng Olle Diep òf te reizen, sums op e fiets, mor meestentieds met et kleine Fiatje van mien vrouw. Want ik mos ok met, um te zien hoe goed of hij vizzen kon.
En ik moet eerlek bekennen dat er der wel verstaand van had. Hij ving t liefst aan d overkaant van et diep, doar zaten volgens hum de dikkere vizzen zoas broasem, die der genog zitten bij ons ien t Olle Diep. Woar wij meer aan onze eigen kaant visten en klein spul vongen, doar vong Hilbert net eefkes wat groder spul: n dikke voorn, n flinke blei, of n mooie boars.
Mor veur mij as oomke vond ik et aldermooiste dat et jonkje zo onnuur rusteg wer van aal dat vizzen. As onze jonges noa n uur of twee zeden dat et mooi west was, dan begunde Hilbert onmiddellek te zeggen: Toe oom Bert, we blijven toch nog wel n uurtje langer hè, k vind et zo mooi vissen hier. En dan bleven we veur hum nog n uurtje ekstroa. As we dan weerom ien huus kwammen dan was zien dag goed, en harren je der gien kiend meer aan.
Mor ja, de tied stijt niet stil, en op n gegeven mement, vieftien wad-er op dat mement, kommen der aandere hobbies. Zoas n eigen bromfiets, die der veur honderd gulden kocht har van zien eigen centen. Zien pabbe en moeke wadden der niet zo wies met, mor veuruit dan mor, ad-er zich ien e tuun vernuverde met zien olle brommer, dan wad-er tenminnen bezeg, zunder zien pa en moe aan e kop te zeuren. En behaalve zien bromfiets had-er nog n grode hobby: zo gauw as t december wer har hij de kop al weer bij et vuurwark met Ol en Nijjoar.
Hilbert bleef Hilbert, en hij kon eileks de vizzen nog niet lös loaten. Hij vroeg zien pabbe en mamme of der ien de achtertuun n viever moaken mog, hij wol dan wel groag wat koi-karpers kopen, gewoon veur de oaregheid. Ha had-er eerst twee, mor n week of drie veur ol en nij had-er veur n beste pries n hiel bezundere koi-karper kocht bij hum ien e stad. n Prachteg eksemploar, toen er dizze grode jonge swemmen liet ien zien eigen viever wad-er de keuneng te riek. Dizze bezundere karper wer zien grode trots.
Toen de karper en bietje wend was aan zien nije omgeveng, en et goed deed, volgens de trotse eigenoar, wer et weer tied om met e brommer aan t sleudeln te goan, hij wist ok ja hiel best dat er de brommer allinneg ien e tuun gebruken kon, en nog niet op e weg, hij was ja nog mor vieftien.
Op zodderdagmörgen is-er vrij van school, hij gooit eerst nog eefkes wat voer toe zien koi-viever ien, en dan begunt er met zien brommer te sleudeln. Hij wil n onderdeel vervangen, mor dan moet er eerst t olle onderdeel der uut sleupen. En dan valt nog niet met, hij pakt de swoarste sleudel toe zien poabbes gereedschapskist uut en begunt doar met te draaien. En woarempel, diskeer lukt et hum et olle roestege onderdeel lös te peutern. Hilbert blift Hilbert, en met n juichkreet gooit er de swoare sleudel ien e lucht en ropt JEEUH JEEUH GELUKT. Dat er n haalve seconde loater n plons heurt ien e viever kin hum niks schelen. Hij sleudelt et nije onderdeel toe zien bromfiets ien en is trots, bar trots.
Dan komt pabbe toe e tuun ien, en vragt zien zeun of et alemoal lukken wil. Hillbert zeid: Kijk dan, t is gelukt, met die zware sleutel uit jouw gereedschapskist. Pabbe zeid: alemoal hiel mooi mien jong, mor ruumstoe zo meteen dreks wel eefkes mien grode sleudel op, en stopstoe hum weer woar er heurt, bovenien rechts ien mien gereedschapskist?
Hilbert kikt zien pabbe een beetje beteuterd aan: O ja, is ook zo, opruimen hoort er ook bij.
Plonsje
Mor…woar is die grode sleudel bleven? Ik heb wel een plonsje gehoord, zeid er tegen zien pabbe. Nee toch, zegt pabbe op zien beurt. Twee poar ogen verploatsen heur noar Hilbert zien koi-viever. Joa hur, op de bodem van et vievertje glimt pabbe zien grode sleudel. Mor zo gauw ze e sleudel zien hemmen zien ze ok dat der wat boven drift, met et lief omhoog: doar leit Hilbert zien dure pas aangeschaft koi-karper. Dood, morsdood.
Ok al id-e dan vieftien joar, t schreien stijt hum noader as t laagen. Hoe had-er dat nou veur nkander kregen: de grode gereedschapssleudel har de karper precies op e kop roakt. En nou wad-er dood.
Hilbert huufde dit joar gien vuurwark te kopen, doar had-er zulf veur zörgd, en hoe!
Joe vroagen je òf of ik dit alemoal uut mien duum zogen heb: ik huufde niks te verzinnen, want t is echt woar gebeurd.
Lezers gelukkeg nijjoar gewenst!
Bert Weggemans