Ik bin net 16 joar worden as ik zo ienenen n advertentsie zie ien onze Emmer Courant woarien handelshuus Autorama een hulpverkoper of hulpverkoopster zoekt veur de zoaterdoagen en tevens ien de schoolvekaansies.
Dat liekt mij niet verkeerd, want wat geld verdienen met warken ien een redelek schone winkelomgeveng liekt mij wel aantrekkelek. De leste twee joar heb ik op n kwekerij waarkt, wat zeker ok mooi was, met as enege noadeel de nukken van et weer en de meestal smirrege hannen van et wrutten ien de grond.
Nodat ik mij (destieds nog per brief) aanmeld heb veur et boantje van hulpverkoper krieg ik al onverwachts snel n uutneudegeng veur een gesprek met de filioal-chef. Zoaterdagmörgen om tien uur bin ik welkom veur n kennismoakengs gesprek. Ik die zoaterdag op mien ploffiets noar Emmen, woar ik ien n groot winkelcomplex verwacht word. Ik har wel es wat lezen over de noam Autorama, mor har werkelek woar gien iedee hoe alles doar der uut zol zien.
Terwiel ik mien plof, merk Superstrada, benzine, op e stander zet noast et immens grode witte gebouw, zit ik te bedenken hoe ik ien zo’n groot woarenhuus de meubeloafdeleng vienden kin, want ik heb al gaauw ien e goaten dat der hier ien aal geval n stuk of twinneg onnernemings huusvest binnen.
Noadat ik mij bij de infobalie meld heb heur ik dat ik op e bovenste etoage wezen moet, bij de meubelafdeling van Bakker. Ik loop n poar grode brede trappen op en noa een langdurege beklimmeng kom ik uuteindelek op n joekel van een meubeloafdeleng terecht. Ik zie dat e verkoop van meubels hier et belangriekste adfeer is, mor dat hum der ok nog n omvangrieke gordienenwinkel beviendt, net as n aantrekkeleke hoek met allerlei kampeerspullen.
Bij et rondstrunen deur dizze drie oafdelengs op e bovenste verdiepeng word ik deur n man van joar of derteg ien n grieze broek en beige colbert aansproken. Ik stel mij veur en zeg dat ik reageerd heb op de functie van hulpverkoper. Hij noemt zien eigen noam en zeit dat er mij al verwachtte veur et sollicitoatsiegesprek.
Hij bliekt de filioalchef te wezen van Leen Bakker ien Emmen, zeit er. Die noam har ik al wel es lezen, mor t verandert a-der opeens een persoon ien levende lijve veur je zit die Leen Bakker vertegenwoordigt. Dan begunt zo’n bedriefsnoam ok te leven, of niet dan?
Afijn, mien wellicht toekomstege boas vertelt wat over de warkzoamheden die der verricht worden moeten deur de hulpverkoper zoas tapijt op moat snieden, vrachtwoagens helpen uut te loaden, klanten ontvangen, en desgewenst de aangekochte spullen veur heur met noar heur auto te nemen zodat ze wat gerieflijker de dizze grode zoak verloaten kinnen en hulp kriegen kinnen bij et noar beneden brengen van de sums wel zwoare artikelen, en ze toe de auto van de klant ienloaden.
Dan vertelt de filioalboas wat ik verdienen kin. Et klinkt mij allemoal niet slecht ien oren. De vaste uren noemt er ok: aale zoaterdoagen van 8.00 tot 17.00 uur, en elke dunderdagoavend van 18.00 tot 21.00 uur.
Dat is ok ja prima te combineren met mien deur de weekse schooltieden. Ik reageer enthousiast en word aannommen. De boas hiet mij noamens Leen Bakker Emmen van harte welkom, en zeit dat ik aankommen dunderdag om 18.00 verwacht word. De eerste twee weken mag ik warmdraaien op e camping-oafdeleng, doarnoa kom ik te waarken op de grode meubelzoak van Leen Bakker.
Mor goed, jim wieten wel hoe zuks gijt, je kommen eerst onner de vleugels van n aantal vaste warknemers, de je geleidelek aan wat eigen moaken met joen nije boan, en joe vertellen wat je wel en wat je beslist niet doen moeten. Mien eerste aanspreekpunt is collega Lammert. Hum herken ik want hij het n poar moand leden bij mien olders thuus et tapijt leid wat zij bij Autorama kocht harren. Hij wordt n beetje mien vroagboak. Hij vertelt ok iets over de eigenoar, de heer Leen Bakker zölf. t Is n rusteg moment, en Lammert vertelt mij dat er biezunder veul respect het veur de persoon Leen Bakker. Lammert zeit: kinst et dij niet veurstellen Bert, mor de man woarstoe nou veur warken gijst ston nog mor tien joar leden met zien stoffen-kroam op e markt, op wel tien verschillende weekmarkten ien Nederland. Dan ston der zölf ien e kroam, soamen met zien vrouw, en verkochten zij met n beiden allerelei lappen en stoffen aan de klanten die heur aan de kroam meldden.
En nou bin we tien joar verder, zeit Lammert, en het Leen al meer dan tien goed-lopende filioalen zoas hier bij ons ien Emmen. Ik bin votdoalek onner e iendruk. Krigst hum nog wel te zien, zeit Lammert, drie à vier keer per joar komt er onverwachts eefkes langs bij zien zoaken. Hij wil der kört op zitten, en alles veur zo ver meugelek goed ien e hand holden.
Onverwachts, zee Lammert, dan kin ik mij veurstellen dat zoiets bij et personeel toch wel wat spanning met hum met bringt. Joa, zeit Lammert, da klopt wel hur, want personeel van leeg noar hoog wordt dan toch eileks wel deur de alderhoogste boas ien et bedrief beoordeeld. Mor, zee Lammert, a-der noar t Noorden komt, i-der meestal as eerste bij zien filioal ien Zwolle. Zo gauw der doar binnen is dan belt der steevast n collega van Bakker ien Zwolle noar Emmen, Grunnen en Leeuwarden, dan kin dij heur n beetje veurbereiden op et controlebezoek van de grode Roerganger.
Ienmiddels waark ik al n dik half joar bij Autorama veur Leen Bakker a-der zo ienenent een vrouweleke collega de grode rap op rennen komt en ons woarschouwt: jonges, de grote baas is net weggereden uit Zwolle en komt onze kant op. Lichte schrik veur de één, lichte paniek veur de aander. Gauw nog eefkes wat netjes leggen, wat rommel oprumen, en alles zo ordelek meugelek etaleren op e verschillende stellings.
Bleekjes om e snoet
Onze filiaalchef kikt ok wat gespannen uut zien ogen, verbeeld ik mij dat of i-der echt wat bleekjes om e snoet?
Ik bin net met n stel klanten bezeg om heur te helpen met et kiezen van et meest geschikte sloapkoamertapijt as ik uut mien ooghoeken n oldere heer onze oafdeleng op lopen zie. Hij is klein van gestalte, is zowat koal en is hiel netjes gekleed, dat zie ik zo wel, mor dat zegt nog niks over hoe der reageert a-der tevreden of – loaten we dat niet hopen -, ontevreden wezen kin. Veuropgesteld dat dizze man die nou de oafdeleng op lopt ienderdoad Leen Bakker, de eigenoar zölf is.
Nou, dizze vroag is dreks al gien vroag meer, want et deftege mantje, klein mor dapper, gijt as n veldheer over de oafdeleng: eerst tapijt, dan gerdienen, en dan kampeeroafdeleng.
Ik heb al gauw ien e goaten dat et kleine mantje niet biester tevreden is. Summege artikelen leggen volgens hum op e verkeerde plak, binnen niet ordelek genog etaleerd. In summege gevallen is et volgens de grote Veldheer niks meer as n rommeltje.
De filioalchef volgt zien boas op e voet, en wordt steeds bleker ien zien gezicht.
Ik stoa op n meter mof vieftien oafstand van dit schouwspul, as zo ienenen de grode boas noar mij wiest, die jongen heeft op dit moment geen klanten, zeit de grode boas, die kan heel best deze hoek opruimen!
Mien chef zeit mij onmiddellek wat ik doar doen moet, en onner et oprumen heur ik hoe de grode boas tegen zien filioalchef tekeer gijt. Ik voel mij der beroerd onner, en voel iets van medelieden opkommen veur mien chef. As de grode boas uutroast is vertrekt er net zo snel a-der aankwam. Foets, weg, i-der!
Joaren en joaren loater as mien vrouw en ik onze hannen vol hemmen aan et opvoeden van onze drie noakommelingen kieken we voak met heur noar de video’s van clown Bas en acrobaat Adriaan van Toor.
En, toeval of niet, n week loater i-der een documentaire over dizze broers doe zo veul honnerd duzenden kiender bliede moakt hemmen met heur dol-dwaze verhoalen.
Tussendeur binnen der inteviews me Bas en Adriaan van Toor. Adriaan zigt der redelek herkenboar uut, mor clown Bassie is onherkenboar, zunner dien proek en zien clownskleren en schoenen.
Ik neem et gezicht van Bas goed ien mij en voel mij ienenent weer 16 joar. Ik zeg tegen mien vrouw, et is dat Leen Bakker al laang niet meer leeft, mor dizze persoon die zeit dat er clown Bassie is kon wel potverdrie gewoon mien vroegere Grode boas van Autorama weden, hij is sprekend Leen Bakker.
Bert Weggemans